Nie jestem Bogiem

Żydzi szukają znaku – czytaliśmy przed chwilą u Pawła. Więc Jezus im je daje. Kana Galilejska to znak zapowiadający, że oto nadchodzą czasy mesjańskie. Bóg przygotowuje już wszystkie narody na ucztę. W myśl tego, co prorokował Izajasz:

Pan Zastępów przygotuje
dla wszystkich ludów na tej górze
ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win,
z najpożywniejszego mięsa, z najwyborniejszych win.
Zedrze On na tej górze zasłonę,
zapuszczoną na twarz wszystkich ludów,
i całun, który okrywał wszystkie narody;
raz na zawsze zniszczy śmierć.
Wtedy Pan Bóg otrze
łzy z każdego oblicza,
odejmie hańbę od swego ludu
na całej ziemi,
bo Pan przyrzekł.

Oczyszczenie świątyni to drugi znak. Przywodzi na myśl Psalm 69...

(...) Dla Ciebie bowiem znoszę urąganie
i hańba twarz mi okrywa.
Dla braci moich stałem się obcym
i cudzoziemcem dla synów mej matki.
Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera
i spadły na mnie obelgi uwłaczających Tobie.
Trapiłem siebie postem,
a spotkały mnie za to zniewagi.
Przywdziałem wór jako szatę
i pośmiewiskiem stałem się dla tamtych.
Mówią o mnie siedzący w bramie
i śpiewają pieśni ci, co piją sycerę.

Lecz ja, o Panie, ślę moją modlitwę do Ciebie,
w czasie łaskawości, o Boże;
wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci,
w zbawczej Twej wierności!
Wyrwij mnie z bagna, abym nie zatonął,
wybaw mnie od tych, co mnie nienawidzą,
i z wodnej głębiny!

Ten fragment Psalmu 69 nie tylko można potraktować jak proroctwo o wypędzeniu przekupniów ze świątyni. To także zapowiedź, jak Mesjasz będzie traktowany. Bóg zaczął wprowadzać swoje dzieło, już szykuje ucztę. Ale Jego Naród Wybrany będzie krzyżował te plany...