Mówić coś mocnym głosem, wiedzieć, czego chce Bóg. Wskazywać na Jego wolę, na Jego łaskę. Na przyszłość, którą mamy w Nim. Jeśli tego nie robimy, jeśli robimy to zbyt rzadko – czego nam brakuje? Odwagi? Umiejętności? Wiedzy? Pokornej decyzji, by sięgnąć po to, co jest nam ofiarowane, zaufać?

Konteksty, w których obraca się nasze życie, te wszystkie codzienne sytuacje, zawirowania: czy nie byłyby prostsze, lżejsze do udźwignięcia, gdyby znaleźli się ludzie mocnym głosem domagający się miejsca dla Boga?

Głos, który rozlega się nad Jezusem, potwierdzając świadectwo Jana: czyż nie jest zachętą i dla nas? Byśmy świadcząc – prowadząc życie pobożne, sprawiedliwe, rozumne – podobnie stawali się gotowi na Boże działanie?