GWAŁT I RUINA (Jr 20, 8)

Wydarzenia zapowiedziane przez proroka Jeremiasza. Państwo izraelskie zaczęło funkcjonować jako królestwo ok. 1030 roku przed Chrystusem. Jego pierwsi królowie to Saul, Dawid i Salomon. Po śmierci tego ostatniego królestwo uległo podziałowi na część południową - Judę i północną - Izrael.

Izrael przestał istnieć w 721 roku przed Chrystusem, padając pod ciosami Asyrii. Juda, której stolicą była Jerozolima, przetrwała do roku 587 przed Chrystusem. To ostatnie przyszło zapowiadać prorokowi Jeremiaszowi.

W 604 r. przed Chr. Juda stała się wasalem rosnącej w potęgę Babilonii. Wkrótce jednak przewagę w kraju zdobyła partia proegipska i król Jehojakim zbuntował się przeciw Babilonii. W 598 r. przed Chr. Jerozolima została oblężona i poddała się po trzech miesiącach. Króla i królową matkę wraz z wybitnymi obywatelami deportowano do Babilonii.

Król babiloński Nabuchodonozor ustanowił królem w Jerozolimie stryja ostatniego władcy, 21-letniego Mattaniasza, zmieniając jego imię na Sedecjasz. Wskutek deportacji najwybitniejszych obywateli królestwo znajdowało się niemal w anarchii. Słaby Sedecjasz nie był w stanie zapanować nad rywalizującymi partiami. Jedna, reprezentowana przez Jeremiasza, doradzała uległość wobec Babilończyków, druga, silniejsza, szukała poparcia w Egipcie, Jeremiasza traktując jak zdrajcę.

Sedecjasz uległ w końcu wpływom partii egipskiej. Przystąpił do ligi antybabilońskiej. Nabuchodonozor natychmiast zareagował: podbił Fenicję i zablokował Tyr (sojuszników Judy), następnie zaś wysłał swoje główne siły przeciw Judzie. Jerozolima została oblężona w 588 roku przed Chr. Oblężenie na krótko zdjęto, gdy na równinach Szefeli pojawiły się wojska egipskie, lecz po szybkim ich odparciu podjęto je na nowo. Miasto broniło się zaciekle mimo straszliwego głodu. W lipcu 587 roku przed Chr. mury zostały przerwane. Sedecjasz wraz z niektórymi oficerami uszedł w nocy i uciekał w stronę Jerycha. Pojmany, został przyprowadzony przed Nabuchodonozora. Ten kazał na oczach Sedecjasza wymordować jego dzieci, po czym jemu samemu wyłupić oczy i wtrącić dożywotnio do babilońskiego więzienia. Także część ludności deportowano do Babilonu. Mury Jerozolimy zrównano z ziemią, Świątynię i budynki spalono, a święte naczynia zabrano. Królestwo Judy dobiegło końca.
(za: Gość Niedzielny Nr 35/2002)