MILET

W starożytności duży port i centrum handlowe, położony u ujścia rzeki Meander na zachodnim wybrzeżu Azji Mniejszej. Miasto zostało założone przez Jończyków około XI w. przed Chr. Persowie sprawowali kontrolę naci portem co najmniej dwukrotnie, ale Aleksander Wielki w 334 r. przed Chr. uwolnił go spod ich władzy. Miasto przeżywało rozkwit w okresach hellenistycznym i rzymskim (324 przed Chr. - 325 po Chr.); miało dwa porty i trzy lynki, z których jeden należał do największych w świecie starożytnej cywilizacji greckiej. Ogromna brama u wejścia cło tego rynku została przeniesiona cło Pergamon Museum w Berlinie i tam zbudowana na nowo. Rzymski teatr w Milecie, z piętnastoma tysiącami miejsc siedzących, znajdował się na półwyspie między dwiema zatokami i miał sławę jednego z najlepszych w Azji Mniejszej. Świątynia Apol-lina, głównego boga miasta, stała przed północnym portem. Paweł zatrzymał się w Milecie w drodze cło Jerozolimy na ostatni postój i wezwał starszych Kościoła, aby wygłosić cło nich mowę pożegnalną (Dz 20,15-38). Wzmianka o innej przypuszczalnej wizycie Pawła w tym mieście znajduje się w 2 Tm 4,20.
(EB - za zgodą Wydawnictwa "Vocatio" :.)