NAZARET

aram. Naserat lub Nasera

Miejscowość w Galilei niewspominana przez żadne źródło pisane przed Ewangeliami. Tutaj mieszkali Józef i Maryja (Łk 1,26). Miejscowość stała się znana dzięki Jezusowi, który spędził tu lata dziecięce i młodość (Mt 2,23; Łk 1,26; 2,39-52). Stąd określenie Jezusa: Jezus z Nazaretu, Jezus Nazarejczyk lub Jezus Nazareński. Kiedy w dojrzałych latach Jezus nauczał w miejscowej synagodze, nie znalazł uznania u współziomków. Mieszkańcy Nazaretu wywlekli Go poza miasto, aby strącić z góry (Łk 4,1630).
(za: Gość Niedzielny Nr 51/2001)

Nazaret posiadał niewielkie znaczenie w czasach biblijnych. Nie jest wzmiankowany ani w Starym Testamencie, ani w dziełach żydowskiego historyka z pierwszego wieku Józefa Flawiusza. Z tym nikłym znaczeniem wiąże się zdumienie wyrażone w pytaniu Natanaela: „Czy może być co dobrego z Nazaretu?” (J 1,46). Miejscowością najbliżej położoną Nazaretu i cytowaną w Biblii jest Jafia, którą Księga Jozuego wymienia wśród osiedli należących do pokolenia Zabulona (Joz 19,12). W księgach historycznych Nowego Testamentu występują różne nazwy: Nazaret, Nazareth oraz Nazara. Ostatnia jest prawdopodobnie pochodzenia hellenistycznego. Odkrycia archeologiczne potwierdzają związek początków osady z okresem dominacji greckiej w Palestynie. Groby skalne odkryte w pobliżu starożytnego osiedla dowodzą, że istniało ono już na początku drugiego wieku przed Chrystusem. W Ewangeliach nazywany jest ojczyzną Jezusa (grecka patris) lub miastem (polis). Drugie określenie niekoniecznie świadczy o jego wielkości czy jakiejś szczególnej formie jego administracji. Termin hebrajski ir, który w Septuagincie, czyli w wersji greckiej Starego Testamentu, tłumaczony jest jako polis, oznacza tylko wyodrębnioną i zamieszkałą jednostkę terytorialną, posiadającą pewną samodzielność. Znakiem tej samodzielności była obecność synagogi. Dla powstania synagogi potrzeba było co najmniej dziesięciu mężczyzn.
(za: Gość Niedzielny Nr 27/2003)