Niech żyje Chrystus Król!

2. Kontekst drugiego czytania Kol 1,12-20

Pochodzące z Listu św. Pawła do Kolosan drugie czytanie to jeden spójny fragment składający się z dwóch części. Pierwsza to końcówka zachęt, jakie św. Paweł daje mieszkańców Kolosów (w. 12-14). Druga to swoiste wyznanie wiary, hymn ku czci Chrystusa.

Paweł najpierw więc zachęca adresatów listu do dziękczynienia Ojcu za dar dany przez Jezusa. Ten dar to „uwolnienie spod władzy ciemności”, odpuszczenie grzechów i przeniesienie do królestwa Syna. Tego Syna, który jest… i o tym już w drugiej części.

Bracia: Dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On to uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie – odpuszczenie grzechów.

On jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy to Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.

I On jest Głową Ciała – Kościoła. On jest Początkiem. Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. Zechciał bowiem Bóg, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego – i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.

Wywód Pawła jest dosyć skomplikowany i nadaje się na niejeden opasły tom rozważań egzegetów i teologów. Ale upraszczając… Zwraca uwagę, że:

• Jezus jest obrazem Boga; nie musi to znaczyć że jest Bogiem, bo przecież i człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boże. Ale na pewno znaczy, że Jezus dobrze Boga przedstawia, objawia.
   
• Jezus jest pierworodnym wobec stworzenia. Czyli zrodzonym, nie stworzonym. A skoro zrodzonym, to równym Bogu w Jego naturze. Bo przecież jak człowiek rodzi człowieka, a żyrafa żyrafę, tak Bóg rodzi tylko Boga. Resztę stwarza.
   
• Wszystko co jest, zostało stworzone w Jezusie. Wszystko, to znaczy zarówno świat materialny, jak duchowy. Łącznie ze wszystkimi zastępami bytów duchowych (Trony, Panowania itd.).
   
• Wszystko stworzone jest przez Niego i dla Niego. Ale nie będziemy się wikłać w tłumaczenie jak rozumieć owo „przez”.
   
• Jezus jest przed wszystkim, czyli przed stworzeniem. A wszystko co istnieje ma swoje istnienie w Nim.

Podsumowując: Paweł pokazuje Jezusa jako Boga. Czyli stwórcę świata. Tego świata, w którym jak wiemy, i do czego czyni aluzję św. Paweł w dalszej części tekstu, dokonał się dramat grzechu.

W ostatniej części tekstu jest mowa o tym, czego dokonał Jezus: ponownego pojednania stworzenia ze Stwórcą.

• Jezus jest głową Kościoła. Jakby sam w sobie, jako kierująca resztą głowa Ciała, przyprowadza do Boga Jego stworzenie. To stworzenie, które po grzechu pierwszych rodziców stało się niezdolnym do powrotu do Boga o własnych siłach.
   
• Jezus, będąc też człowiekiem (nie tylko Bogiem) jest Pierworodnym spośród umarłych, pierwszym, który wraca do Boga. Ciągnie za sobą innych. Zwraca również uwagę stwierdzenie, że Jezus jest "Początkiem". Księga Rodzaju, Ewangelia Jana rozpoczynają się od słów "na początku". Chodzi o stworzenie. Podobnie Ewangelia św. Marka zaczyna się od słowa "początek". Nasuwa to nieodparcie skojarzenia, by w dziele odkupienia widzieć nowe stworzenie...
   
• Najbardziej chyba karkołomne… W Jezusie zamieszkała cała Pełnia (Pleroma) . Czyli jakby w Jezusie dochodzi do pojednania dwóch światów dotąd skłóconych. Bożego i materialnego. W Nim świat znów staje się jeden.

Ciekawe prawda? Bo rodzi się pytanie o los tych, którzy nie chcą być blisko Boga. Nie tylko ludzi, ale przede wszystkim diabła i jego aniołów. Ale to już pozostawiam rozmyślaniom czytelników.