I co ty na to?

2. Kontekst drugiego czytania 1 Kor 7,32-35

Drugie czytanie nie jest w okresie zwykłym dobierane do pozostałych. To po prostu lektura kolejnych fragmentów nowotestamentalnych pism. Tak się jednak zazwyczaj składa, ze jakoś do reszty pasują. W tym wypadku też. W jaki sposób?

Chciałbym, żebyście byli wolni od utrapień. Człowiek bezżenny troszczy się o sprawy Pana, o to, jak by się przypodobać Panu.  Ten zaś, kto wstąpił w związek małżeński, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać żonie. I doznaje rozterki. Podobnie i kobieta: niezamężna i dziewica troszczy się o sprawy Pana, o to, by była święta i ciałem, i duchem. Ta zaś, która wyszła za mąż, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać mężowi. Mówię to dla waszego pożytku, nie zaś, by zastawiać na was pułapkę; po to, byście godnie i z upodobaniem trwali przy Panu.

Temat zupełnie innych niż w pierwszym czytaniu czy Ewangelii.  A jednak, Paweł zdaje się tu występować w roli proroka. Rzeczywiście? Niezupełnie. Parę wierszy wcześniej wyjaśnia, że to co pisze w tym momencie, to nie nakaz Boży, ale jego rada. Rada człowieka już jakoś ugruntowanego i umocnionego w wierze.

Nie mam zaś nakazu Pańskiego co do dziewic, lecz daję radę jako ten, który - wskutek doznanego od Pana miłosierdzia - godzien jest, aby mu wierzono. Uważam, iż przy obecnych utrapieniach dobrze jest tak zostać, dobrze to dla człowieka tak żyć. Jesteś związany z żoną? Nie usiłuj odłączać się od niej! Jesteś wolny? Nie szukaj żony! Ale jeżeli się ożenisz, nie grzeszysz. Podobnie i dziewica, jeśli wychodzi za mąż, nie grzeszy(...) (7, 25-28a).

Jaki stąd wniosek? Nie ma podstaw by bezżeństwo stawiać w Kościele wyżej niż małżeństwo. To nie jest Boże prawo, to tylko rada, jakiej Paweł udzielił Koryntianom. Można oczywiście z jego argumentacją się zgodzić. Ale ten, kto jej nie posłucha, nie popełnia żadnego grzechu.

Na pewno jednak niezwykle cenną jest tu zachęta Pawła, by niepodzielonym sercem oddawać się sprawom Bożym. To wezwanie powinni do siebie odnieść zarówno małżonkowie jak i celibatariusze. Małżonkowie, zawsze roztropnie stawiając w rodzinie Boga na pierwszym miejscu. Nie wygody, nie pieniądze, nie kapryśną wolę któregoś z jej członków. Celibatariusze podobnie. Bo przecież i oni, choć nie mają rodziny, narażeni są na niebezpieczeństwo, że kogoś lub coś mogą postawić przed Bogiem. I żyjący w rodzinach i żyjący samotnie maja „godnie i z upodobaniem trwać przy Panu”.

3. Kontekst Ewangelii Mk 1,21-28

Czytany tej niedzieli fragment Ewangelii Marka, scena uzdrowienia opętanego w synagodze w Kafarnaum,  to dalszy ciąg opowieści sprzed tygodnia. Jezus przyjął chrzest od Jana, był już na pustyni. Zaczął nauczać, że Izrael ma się nawrócić i wierzyć w Ewangelię oraz powołał już pierwszych uczniów. Teraz przyszedł czas na pierwszy cud.

Warto przypomnieć: nad pierwszą częścią Ewangelii Marka nieustannie unosi się pytanie „kim On jest”. Oczywiście odpowiedź na to pytanie ma pomóc odpowiedzieć tez na inne, nieco ukryte: "?o co mi Jezus? Co mi może dać?" Scena z Kafarnaum jest pierwsza poważniejszą okazją, by dać sobie na nie odpowiedź.

Przyszli do Kafarnaum. Zaraz w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie. Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: «Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży».  Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego!». Wtedy duch nieczysty zaczął go targać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego. A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: «Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne». I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.