Bóg Ojcem Jezusa Chrystusa

Jak w pozostałych listach Pawłowy, w jakim kontekście, pojawia się nauka o Synu Bożym?

Określenie Jezusa jako Syna Bożego, poza przekazami do Rzymian i Galatów, pojawia się jeszcze 2 razy w Pierwszym Liście do Koryntian (1Kor 1,9; 15,28), oraz jeden raz w Drugim Liście do tejże wspólnoty (2Kor 1,19), w Liście do Efezjan (Ef 4,13), w Liście do Kolosan (Kol 1,13) oraz w Pierwszym Liście do Tesaloniczan (1Tes 1,10).

Pierwszy List do Tesaloniczan

Najstarszym pismem Apostoła Pawła jest Pierwszy List do Tesaloniczan[9]. Podczas drugiej podróży misyjnej dokonało się nawrócenie mieszkańców Tesalonik. Odwrócili się oni od bożków by służyć „Bogu żywemu i prawdziwemu” (1Tes 1,9). Służąc zaś Bogu wspólnota ta oczekiwała „z niebios Jego Syna, którego [Bóg] wzbudził z martwych, Jezusa, naszego wybawcę od nadchodzącego gniewu” (1Tes 1,10). A zatem mieszkańcy Tesalonik oczekiwali nadejścia „Jego Syna”, czyli Syna Bożego. Chcą wyraźnie dookreślić, na kogo mają czekać adresaci pisma autor listu pisze, iż chodzi o Jezusa, którego Bóg wskrzesił z martwych. Jest On naszym Wybawicielem od nadchodzącego gniewu (1Tes 1,10). Odniesienie do paruzji, sądu czy też wzmianka o Bożym gniewie, o wybawieniu, wyraźnie wskazuje na eschatologiczny kontekst Pawłowego przywołania Jezusa – Syna Bożego. Bóg zostaje ukazany jako Ojciec Jezusa. Syn Boży, którego Bóg wskrzesił z martwych będzie dla ludzi ratunkiem od nadchodzącego czasu sądu i Bożego gniewu[10].