Duch Święty sprawcą wcielenia Syna Bożego

„Poczniesz i porodzisz Syna” (ww. 30-33)

W tekście greckim występuje dziwny zwrot: „poczniesz w łonie” zamiast prostego poczniesz (por. Łk 1,13). Ta różnica nie jest przypadkowa. Zwrot skierowany do Maryi ma swoje odpowiedniki w Starym Testamencie, szczególnie w proroctwach o Mesjaszu. W Księdze Sofoniasza (3,15b.17b) oraz Joela (2,27) określenie w pośrodku albo w łonie ludu (= Córy Syjonu) występującej na oznaczenie zbawczej obecności Boga w pośrodku albo w łonie ludu (= Córy Syjonu). Dla Ewangelisty wyrażenie to nabiera szczególnego znaczenia i można zrozumieć, dlaczego w naszym wypadku posłużył się pleonazmem. Nieco później dorzuci jeszcze: „zanim się poczęło w łonie” (Łk 2,21). Św. Łukasz identyfikuje przebywanie Boga w łonie Izraela z dziewiczym poczęciem Maryi. W tym cudownym poczęciu widzi wypełnienie eschatologicznej zapowiedzi Księgi Sofoniasza: Bóg zamieszka w łonie Córy Syjonu.

Tekst nie pozostawia więc wątpliwości. Syn Maryi będzie Mesjaszem, potomkiem Dawida, zapowiedzianym przez proroków. Ustanowi definitywne królestwo Boże. Żydzi czasów Jezusa oczekiwali Mesjasza, pomazańca w sensie ścisłym. Ślady tych przekonań znajdujemy w Psalmach Salomona, w apokryfie Wniebowzięcie Mojżesza i w innych pismach judaizmu. Ewangelie nawiązują często do tych oczekiwań (J 1,19; 4,25). Odnajdujemy więc tutaj to samo twierdzenie, które występuje w rodowodzie Mateusza: Jezus łączy się z Dawidem przez Józefa.