Abba, Ojcze!

Lectio divina wybranych tekstów biblijnych ukazała nam głębię Modlitwy Pańskiej: "przez słowa tej modlitwy Jedyny Syn przekazuje nam słowa, które dał Mu Ojciec" (por. J 17,7; KKK 2766). Katechizm Kościoła Katolickiego podkreśla, że "końcowym Amen wyrażamy nasze Fiat dotyczące siedmiu próśb: Niech się tak stanie..." (KKK 2865), czyli w ten sposób przyjmujemy dar tej modlitwy i potwierdzamy całą jej treść.

Czytaj!
Ps 72; J 17,15-19

[Jezus rzekł do Ojca]: Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie (J 17,15-19).

Rozważ!
Końcowe spotkanie w tym cyklu Szkoły Słowa dotyczy formuły liturgicznej Amen. Jest to formuła hebrajska, która wywodzi się od czasownika wyrażającego ideę stałości, pewności, prawdy. Dlatego "amen" wyraża aprobatę tego, co Bóg powiedział: "Wierzę, w coś objawił Boże; Twe Słowo mylić nie może!" Można tą formułą potwierdzić treść czyjejś wypowiedzi, przysięgi czy modlitwy.
W liturgii Izraela ta formuła stała się wyrazem całkowitego przylgnięcia, aprobaty słów kapłana. Jako formuła błogosławieństwa pojawia się na końcu modlitw w tzw. doksologii, jak ma to miejsce w Psałterzu. Przykładem jest recytowany Psalm 72 kończący się podwójnym Amen. Zawarta w psalmie modlitwa o przyszłe królestwo mesjańskie zyskuje w ten sposób aprobatę całego ludu uczestniczącego w liturgii w jerozolimskiej świątyni.
Również w Nowym Testamencie spotykamy formułę Amen w zakończeniu doksologii. Św. Paweł podkreśla w ten sposób, iż wierni słyszą i rozumieją skierowane do nich słowa proroka: "Bo jeśli będziesz błogosławił w duchu, jakże na twoje błogosławieństwo odpowie Amen ktoś nie wtajemniczony, skoro nie rozumie tego, co ty mówisz?" (1 Kor 14,16). Chociaż charyzmatycy w Koryncie wypowiadali swe proroctwa po grecku, formuła końcowa pozostała hebrajska. Kościół zachował ten zwyczaj do dziś zarówno w modlitwie wspólnotowej jak i osobistej. Hebrajskie Amen, wypowiadane niezmiennie przez wieki, jest znakiem pewnej ciągłości liturgii Kościoła, która z kolei zakorzeniona jest w tradycji modlitewnej Izraela. Jest z drugiej strony wyrazem szacunku dla modlitwy samego Chrystusa, który często posługiwał się tą formułą. "Przez Niego też wypowiada się nasze Amen Bogu na chwałę" (2 Kor 1,20).
W Ewangelii św. Jana podwójne Amen rozpoczyna zwykle uroczystą wypowiedź Jezusa, objawiającego tajemnice Ojca. Czytany fragment "modlitwy arcykapłańskiej" nie zawiera formuły Amen, choć posługiwał się nią Jezus w pożegnalnej mowie do uczniów. Ojca natomiast prosi, aby uświęcił uczniów "w prawdzie". Otóż "Prawda" to imię samego Boga (Iz 65,16), które staje się własnością Jezusa (J 14,6). On bowiem jako Syn Jednorodzony, objawił uczniom Ojca. "Uświęcić ich w Prawdzie" to tyle, co zanurzyć w pełni Objawienia, a więc i w życiu Trójcy Przenajświętszej. Właśnie po to Jezus "poświęcił siebie", stając się żywą Ofiarą ku chwale Ojca, aby dać nam udział w chwale wiecznej.
Jezus-Prawda z Janowej Ewangelii przedstawia się w Apokalipsie jako Amen: "To mówi Amen, Świadek wierny i prawdomówny, Początek stworzenia Bożego..." (Ap 3,14). Obydwa słowa, Prawda i Amen, wywodzą się ze wspólnego rdzenia hebrajskiego i mają u podstaw wspólną myśl o "niezawodnej wierności" Boga. Bóg objawił się Mojżeszowi na Synaju jako "pełen łaski i prawdy" (Wj 34,6). Otóż to, co było w Starym Testamencie przedmiotem wiary Izraela, staje się rzeczywistością w Chrystusie. "Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy" (J 1,14).
Liturgiczne Amen, kończące Modlitwę Pańska, jest zatem jakby podpisem Syna Bożego pod obrazem Ojca zostawionym Kościołowi do ustawicznej kontemplacji.
Zapytajmy więc:
• Czy Modlitwa Pańska jest faktycznie dla nas źródłem osobistej i wspólnotowej pobożności?
• Czy nasze Amen powtarzane tylekroć w pacierzu znajduje odbicie w świadectwie życia?
• Czy podczas Komunii św. jest ono przypieczętowaniem więzi braterskiej z bliźnimi i więzi synowskiej z Ojcem?

Módl się!
"Tobie, Ojcze życia, Początku bez początku, Tobie, najwyższe Dobro i wieczna Światłości, Z Synem i Duchem Świętym część i chwała, uwielbienie i dziękczynienie po wszystkie wielki wieków. Amen".
fragm. modlitwy Jana Pawła II na Rok Boga Ojca