Medytująca tajemnicę Bożego Narodzenia

Venite adoremus…

Opis narodzin Jezusa jest niezwykle prosty, jakby ewangelista nie chciał rozpraszać czytelnika. „Urodziła swego pierworodnego Syna”. Jezus jest bowiem pierworodnym wobec całego stworzenia (Kol 1,15), „pierworodnym pośród wielu braci” (Rz 8,29), którzy już teraz są dziećmi Boga, dzięki Temu, który nie wstydzi się nazwać ich swymi braćmi (Hbr 2,11).

Ewangelista nazywa Jezusa „pierworodnym” synem Maryi. Mógł użyć określenia „jednorodzony” – „jedyny”, jednak jego zamierzeniem było wyeksponowanie słowa „pierwszy”. W Biblii z pierworodnym synem wiązało się prawo do przywilejów, jakie przysługiwały pierwszemu dziecku[15]. On jest dziedzicem. Jest On bowiem poświęcony Bogu i należy do Boga (Wj 13,2; Lb 3,13). Jezus należy do Niego nie tylko jednak ze względu na to, że jest pierworodnym dzieckiem, ale przede wszystkim jako Syn Boga[16].

Dalej św. Łukasz zapisze, iż Maryja owinęła dziecko. Łukasz nie pisze dokładnie, w co Maryja owinęła Jezusa, choć najczęściej tłumaczenia dodają, że „owinęła Go w pieluszki”. Warto pamiętać, że w czasach Jezusa noworodka najczęściej owijano w dwa kawałki miękkiej tkaniny: jednym główkę, drugim resztę ciała. Być może wzmianka o owinięciu Jezusa w pieluszki jest zamierzonym dodatkiem Łukasza. W ten sposób ewangelista zamierzał zestawić ją na zasadzie paraleli ze sceną, w której po śmierci Chrystusa owinięto Jego ciało w całun[17]. Właściwie bowiem każdemu elementowi Łukaszowego opowiadania o narodzeniu Dziecięcia można przyporządkować element z narracji o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Maryja porodziła i owinęła Dziecię i złożyła Je w żłobie, natomiast Józef z Arymatei udał się do Piłata, poprosił o ciało Jezusa: „Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie wykutym w skale” (Łk 23,53). Można powiedzieć, iż owinięty w pieluszki i złożony w żłobie Jezus kieruje z wyprzedzeniem uwagę czytelnika na wydarzenia pasyjne: ciało Jezusa, zdjęte z krzyża i owinięte w płótno, zostało złożone w grobie. Opis narodzenia zawiera w sobie elementy składające się na prefigurację tego, co nastąpi później[18].