Pascha Jezusa

Pascha Jezusa

Znając seder paschalny można spojrzeć na Ostatnią Wieczerzę i porównać ją szczegółowo z tym, co przekazują pisma rabinistyczne. Porównanie to pokaże podobieństwa i ważne różnice.

Ile kielichów wypito podczas Ostatniej Wieczerzy?

Według przekazu św. Łukasza: „gdy nadeszła pora, zajął miejsce u stołu i Apostołowie z Nim. Wtedy rzekł do nich: «Gorąco pragnąłem spożyć Paschę z wami, zanim będę cierpiał. Albowiem powiadam wam: Już jej spożywać nie będę, aż się spełni w królestwie Bożym». Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie rzekł: «Weźcie go i podzielcie między siebie; albowiem powiadam wam: odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże». Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!» Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: «Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana.”(Łk 22,14-20).

W przekazie tym ewangelista pisze o dwóch różnych kielichach – jeden, nad którym Jezus odmawia błogosławieństwo, i drugi, który nazywa Nowym Przymierzem w swojej krwi.

O kielichu, który Jezus utożsamił ze swoją krwią, mówi, że był to „kielich po wieczerzy” (Łk 22,20). A zatem należy go odnosić do trzeciego kielicha z literatury rabinicznej, czyli do kielicha błogosławieństwa (beracha), który wypijany był po spożyciu posiłku.

Podobnie pisze św. Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian, napisanym około 53-54 r. Apostoł pisząc o eucharystycznym kielichu krwi Jezusa, posługuje się rabinicznym terminem na określenie trzeciego kielicha: „Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa?” (1 Kor 10,16).

A zatem Jezus utożsamił ze swoją krwią trzeci kielich wieczerzy paschalnej – kielich błogosławieństwa. Czyli poprzedni kielich, o którym wspomina Łukasz, byłby najprawdopodobniej drugim kielichem, „kielichem głoszenia” (haggada). I rzeczywiście po odmówieniu błogosławieństwa Jezus wyjaśnia znaczenie niekwaszonego chleba, tak jak czynił żydowski ojciec rodziny po wypiciu drugiego kielicha. Jednak Jezus zamiast odnieść się do pierwszego wyjścia z Egiptu, utożsamia chleb z własnym „ciałem” – to znaczy ze sobą samym (Łk 22,19).

Nie ma wątpliwości, że Ostatnia Wieczerza była żydowską ucztą paschalną; nie była jednak zwykłą ucztą, ale nową ucztą paschalną Mesjasza.