Godzina Jezusa

Określenie to szczególnie często pojawia się na określenie „godzina Jezusa” na kartach Czwartej Ewangelii. Na kartach pierwszych trzech Ewangelii, termin grecki hora, w odniesieniu do zbawczych wydarzeń przyjętych przez Jezusa pojawia się z rzadka. Pojawia się na kartach Ewangelii wg św. Marka, gdy w kontekście swojego cierpienia w Getsemani Jezus prosi Ojca, by ominęła Go ta godzina (zob. Mk 14,35), po czym zapowiada uczniom, iż „przyszła godzina, oto Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników” (Mk 14,41; Mt 26,45). Zaś w Trzeciej Ewangelii podczas pojmania Jezus mówi do oprawców: „to jest wasza godzina i panowanie ciemności” (Łk 22,53).

W Ewangelii wg św. Jana termin „godzina” pojawia się dwadzieścia sześć razy. Rzadko, bo zaledwie siedem razy oznacza on jednostkę czasu, stanowiącą część dnia (zob. J 1,39; 4,6.52(bis).53; 11,9; 19,14). Raz określenie to odnosi się do nieokreślonego, krótkiego czasu (zob. J 5,35). O wiele częściej termin ten przybiera wydźwięk mniej lub bardziej metaforyczne znaczenie. Jan bardzo często używa określenie „godzina Jezusa”, przygotowując narrację o śmierci Jezusa na krzyżu.

W tym znaczeniu po raz pierwszy grecki termin hora pojawia się w rozmowie Jezusa z Matką w Kanie Galilejskiej (zob. J 2,4). Dalej w rozmowie z Samarytanką (zob. J 4,21.23). Dwa razy Jan używa określenia „godzina” w perykopie o uzdrowieniu sługi setnika (zob. J 4,52-53), a potem w dwóch rozmowach z Żydami: po uzdrowieniu chromego nad sadzawką Betesda oraz a później w polemice w drodze na Święto Namiotów (J 5,25-28; 7,6-8). O godzinie Jezusa, która jeszcze nie nadeszła pisze sam ewangelista relacjonując wydarzenia ze świątyni jerozolimskiej (zob. J 7,30; 8,20) oraz w opowiadaniu o wskrzeszeniu Łazarza (zob. J 11,9). Termin ten powraca w rozmowie Jezusa z Andrzejem i Filipem (J zob. 12,23.27), na początku janowego przekazu o Ostatniej Wieczerzy (zob. J 13,1) i bardzo często w mowie Jezusa wygłoszonej podczas tej uczty (zob. J 16,2.4.21.25.32; 17,1). Ostatni raz termin „godzina” pojawia się w przekazie o śmierci Chrystusa (J 19,27).

Można odnieść wrażenie, iż wszystkie miejsca, w których pojawia się wzmianka o godzinie, prowadzą do tej najszczególniejszej godziny Pana[1]. Gdy nadchodzi „godzina Jezusa”, Mistrz podąża do Jerozolimy, by być osądzonym, skazanym na śmierć ale potem zmartwychwstać. Zamierza bowiem obdarzyć umiłowanych największym darem, jakim jest Jego śmierć, którą przyjmuje w imię wierności względem Ojca, oraz z miłości do Ojca i do ludzi[2].