Godzina Jezusa

„Jeszcze godzina Jego nie nadeszła” (J 8,20)

Po raz kolejny wzmianka o „godzinie Jezusa” która oznacza Jego mękę, śmierć – i zmartwychwstanie, pojawia się gdy Jezus jest podczas święta namiotów w Jerozolimie. Żydzi oskarżają Jezusa, iż jest On opętany przez złego ducha, że łamie prawo szabatu. Stąd też „zamierzali Go pojmać, jednakże nikt nie podniósł na Niego ręki, ponieważ godzina jego jeszcze nie nadeszła” (J 7,30). Wyrażenie to jednoznacznie wskazuje na czas męki i śmierci Jezusa. Podobny wydźwięk ma następująca dalej wzmianka o „godzinie Jezusa”, kiedy deklaruje On, iż jest światłością świata. Oznajmia słuchaczom: „Oto Ja sam wydaję świadectwo o sobie samym oraz świadczy o Mnie Ojciec, który Mnie posłał”. Na to powiedzieli Mu: „Gdzie jest Twój Ojciec?” Jezus odpowiedział: „Nie znacie ani Mnie, ani Ojca mego. Gdybyście Mnie poznali, poznalibyście i Ojca mego”. Słowa te wypowiedział przy skarbcu, kiedy uczył w świątyni. Mimo to nikt Go nie pojmał, gdyż godzina Jego jeszcze nie nadeszła” (J 8,18-20).

Jezus wyraźnie wskazuje, iż w symbolu godziny widzieć należy odniesienie do męki i śmierci. Teraz jednak – inaczej niż poprzednio – Jezus stwierdza, iż Jego godzina właśnie nadeszła. Jest to trzecia Pascha opisywana przez Jana. Jezus ponownie przebywa w Jerozolimie wraz z apostołami i ma świadomość zbliżającej się śmierci. Stąd też Jan napisze, iż Jezus ma świadomość, iż Jego godzina właśnie nadeszła (zob. J 12,23). Słowa te wypowiada Jezus do Andrzeja i Filipa, którzy przychodzą do Mistrza, oznajmiając Mu, iż niektórzy Grecy, którzy przybyli by oddać pokłon Bogu w czasie święta, pragną Go ujrzeć (zob. J 12,20-22). Odpowiadając na ich prośbę – oczekiwanie, Jezus stwierdza: „Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec. Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław Twoje imię!»” (J 12,23-28).

Kiedy przybywają do Jezusa z diaspory „bojący się Boga” nazwani Grekami, Jezus oznajmia swoim uczniom: „Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy” (J 12,23). Po decyzji Sanhedrynu by zgładzić Jezusa, po wskrzeszeniu Łazarza, nadeszła „godzina Jezusa”. Godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy (J 12,23). A zatem śmierć krzyżowa Jezusa będzie czasem wywyższenia i chwały Chrystusa. Gdy owa godzina jeszcze nie nadeszła, Jan wskazywał na mękę i śmierć Chrystusa; teraz – gdy nadeszła – owa godzina staje się również momentem wywyższenia Jezusa. O ile w J 7,30 i J 8,20 chodziło o prześladowanie, to w J 12,22-30 chodzi o uwielbienie imienia Jezusa.

Zapowiadając nadejście „godziny” Jezus objaśnia Filipowi i Andrzejowi, iż jeżeli „ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity” (J 12,24). Użyty w tekście Czwartej Ewangelii grecki termin oznaczający „ziarno” w języku hebrajskim oznacza „ziarno”, natomiast w języku aramejskim – „syn”. A zatem gdy Jezus wypowiadał te słowa po aramejsku, świadomie przekazuje słuchaczom prawdę o swoim Bożym synostwie. Jeśli Syn nie obumrze, zostanie sam. Jeśli obumrze, przyniesie plon obfity. Niewątpliwie słychać tu aluzję do zbawczej śmierci i pogrzebu Jezusa, Syna Bożego. Ale termin grecki podobny jest również do hebrajskiego słowa oznaczającego ziarno. Ziarno, z którego powstaje chleb. Ziarno obumierając daje chleb. Jezus zatem mówi o pszenicy obumierającej, która ma przynieść plon obfity[13]. Chleb zaś nawiązuje do Eucharystii. A zatem Jezus zapowiada dar Eucharystii – dar który będzie pokarmem tak dla Żydów jak i dla pogan.