Eucharystia pierwszego Kościoła

Wspólnota Kościoła Jerozolimskiego (Dz 2,41-47)

Samo określenie „łamanie chleba” w Dz 2,42.46 mogłoby wskazywać na zwykły posiłek, jednak kontekst obydwu wypowiedzi jest wyraźnie religijny. Autor Dziejów Apostolskich pisze o wspólnocie, o nauczaniu apostołów i o modlitwie w świątyni jerozolimskiej. W tym także duchu należy patrzeć na „łamanie chleba”, a to wskazuje, iż Łukaszowi chodzi o sprawowanie Eucharystii. Ponadto na takie Eucharystyczne znaczenie „łamania chleba” wskazuje fakt, iż rzeczownik chleb, poprzedzony jest tu rodzajnikiem określonym, podkreślając, iż autorowi chodzi o konkretny, specjalny chleb. W tłumaczeniu syryjskim owe „łamanie chleba” oddane zostało jako „łamanie Eucharystii”. Niewątpliwie „łamanie chleba” we wspólnocie pierwszych chrześcijan stało się terminem technicznym na określenie celebracji eucharystycznej[27].

Czytając Łukaszowe teksty o Eucharystii należy zauważyć, iż Jej celebracja „nie tyle zmierza do zaspokojenia potrzeb indywidualnej pobożności, ile akcentuje aspekt społeczny, zbiorowego powołania do zbawienia. Najwłaściwszym kontekstem sprawowania Eucharystii jest celebracja we wspólnocie zebranej w jednym duchu i utwierdzonej w przeświadczeniu, że stanowi »światło« i »sól« w dziele przetwarzania wielkiej rodziny ludzkiej. Widziana w tej perspektywie Eucharystia jest spoiwem Kościoła i znakiem jedności rozmaitych wspólnot lokalnych. Przyczynia się do budowania prawdziwej jedności”[28].