Babel

To hebrajska nazwa Babilonu, stolicy mocarstwa zagrażającego Izraelowi, i symbol obcej potęgi politycznej, religijnej i językowej. Podobieństwo brzmienia z hebrajską formą czasownikową balbel, która oznacza wielkie pomieszanie, wzmacniało te negatywne skojarzenia.

Dzisiaj różnorodność języków to znak wielości kultur oraz wyraz bogactwa intelektualnego ludzkości. Biblia nie nadawała temu zjawisku znaczenia pozytywnego. Istnienie na świecie rozmaitych języków było objawem wrogości ludzi do siebie: „Nie ujrzysz już ludu zuchwałego, ludu o niewyraźnej mowie, nie do uchwycenia uchem, o bełkotliwym i niezrozumiałym języku” (Iz 33,19).

Babel stał się symbolem dążenia do jedności, potęgi i samowystarczalności. W tym dążeniu wrogość ludzi do Boga nie jest walką wprost przeciwko Niemu, ale wyraża się ona w lekceważeniu Jego panowania, polega na przekonaniu o możliwości życia w zupełnej niezależności od Niego. Realizacja pierwszego projektu jedności bez Boga skończyła się zupełną klęską ludzkości. Zamiast zjednoczenia powstały podziały, zrodziły się nieporozumienia, wybuchły konflikty.

(za: Gość Niedzielny Nr 23/2003)