ELIASZ

(hebr.: "Bogiem jest Jahwe")

Prorok pochodzący z Tiszbe we wschodniej Jordanii. Działał w Państwie Północnym za czasów króla Achaba i królowej Izebel. Dzieje jego opisane są w 1 Krl 17-2 Krl 2.

Występował w obronie monoteizmu i religii jahwistycznej, ganiąc kult pogańskiego bożka Baala, krzewiony przez królową. Występował publicznie przeciw kapłanom Baala (1 Krl 18). Chroniąc się przed zemstą Izebel, ukrył się na górze Horeb (Synaj).

Ocalenie Eliasza na Horebie stanowi symbol miłosierdzia Bożego wobec narodu wybranego. Działalność proroka służy dobru całego narodu.

Jego postać przyrównywana jest do Mojżesza, z którym Bóg zawarł przymierze na Synaju (Wj 19-20). Lud Boży z czasów Eliasza, podobnie jak to miało miejsce za czasów Mojżesza, ma możność rozpoczęcia niejako nowego życia i nawrócenia się do Boga. W Nowym Testamencie Eliasz był łączony z Janem Chrzcicielem (np. Mk 9,13), zjawił się przy Przemienieniu Jezusa, stanowił wzór wytrwałej modlitwy.
(za: Gość Niedzielny Nr 32/2002)