ESTERA

(pers.’ester: gwiazda; TH: Hadassa [od kadas = mirt];
LXX: ’Εσθηρ; Wulg.: Edissa)

Imię córki Abichaila, Izraelitki, siostrzenicy i wychowanki Mardocheusza, z którym przebywała na wygnaniu w Suzie (Est. 2, 5-7). Gdy została żoną króla perskiego Aswerusa (Kserkses, 485-465), ocaliła od zagłady swój naród przebywający w niewoli.

Gdy król perski Aswerus oddalił za nieposłuszeństwo swoją żonę Waszti, opróżnione po niej miejsce zajęła z wyboru urocza Izraelitka – Hadassa, nazywana także z perska Esterą. Nie zdradzając swego żydowskiego pochodzenia cieszyła się Estera szczególnymi względami na dworze perskim. Zawojowany jej wdziękami Kserkses ogłosił ją uroczyście swą żoną i włożył królewski diadem na jej głowę. Także Mardocheusz, stryj i wychowawca Estery, zaskarbił sobie łaski u króla, zwłaszcza gdy wykrył spisek na jego życie (Est. 1-2). W miarą jednak zdobywania wpływów zaczął Mardocheusz lekceważyć pierwszego ministra królewskiego Hamana, który powodując się zemstą wyjednał u Kserksesa dekret zezwalający na eksterminację Żydów. Mord ten miał objąć całą Persję i nastąpić dniu określonym przez losowanie. Szybka i umiejętnie przeprowadzona interwencja Estery u króla pokrzyżowała plany Hamana, który zawisł na szubienicy (Est. 3-5). Na pamiątkę tego ocalenia Izraelici zaczęli uroczyście obchodzić co roku dnia 13 i 14 Adar (luty - marzec), święto Losów (hebr. Purim - Est. 8-9).

Zarówno o Esterze, jak i Mardocheuszu, Hamanie oraz Waszti, poza Pismem Świętym, nie ma innych wzmianek w historii.

(sx)