Teologia Ewangelii Łukasza

Po pierwsze Kościół powstaje „w drodze”. Jezus powołując uczniów mówi „idź za mną”. Nie bez znaczenia jest więc fakt, że uczniowie zostają powołani na początku Jezusowej wędrówki do Jerozolimy (9, 57‑62), natomiast uczniowie wędrujący do Emaus „w drodze” zostają przywróceni Jerozolimskiej wspólnocie (24, 13‑35). Podjęcie wędrówki za Jezusem wiąże się z decyzją o naśladowaniu Go („Jeśli ktoś chce pójść za mną, niech się wyprze samego siebie, niech bierze swój krzyż każdego dnia i idzie za mną”. Łk 9, 23), co, po drugie, doprowadza nas do tematu nawrócenia, które wprawia Kościół w ruch. Jezus jawi się jako Ten, który „przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło” (19, 10).

Ewangelia obfituje w wiele tekstów i epizodów mówiących o nawróceniu (7, 36‑50; 13, 6‑9; 16, 19‑31; 18, 9‑14; 19, 1‑10). Proces nawracania stanowi Łukaszową odpowiedź na trudności, z którymi borykał się słaby i grzeszny Kościół trzeciego pokolenia chrześcijan. Nawrócenie nawiązuje również do „drogi” Kościoła w wymiarze duchowym, jego dynamizmu i potrzeby nieustannego stawania się. Po trzecie, z nawrócenia jasno wynika konieczność misyjności, czyli niesienia nawrócenia dalej, „wszystkim narodom” (24, 47).  Jezus wyznacza nawet pewne granice terytorialne już w swoim manifeście w Nazarecie, po którym „przeszedłszy pośród nich [Żydów] oddalił się” (4, 30).

Wielokrotnie w swojej wędrówce przekraczał granice Izraela, działał w Samarii, obchodził miasta i wsie. Jezus wędrujący jest typem doskonałego ewangelizatora, typem Kościoła misyjnego. Najoczywistszy tego wyraz daje ewangelista w nakazie misyjnym i obietnicy zesłania Ducha Św., które zamykają Ewangelię: „W imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka” (24, 47‑49). W Łukaszowej redakcji nakaz misyjny składa się z trzech istotnych treści (za J. Kudasiewiczem):

1) Uczniowie głosić mają nawrócenie i odpuszczenie grzechów;
2) Uczniowie mają być autentycznymi świadkami Ewangelii;
3) Pierwszym miejscem działalności apostolskiej winna być Jerozolima.

***

Powyższy tekst jest wykładem pochodzącym ze strony www.biblicum.pl.

Bibliografia

Flis J., Modele Kościoła w pismach narracyjnych Nowego Testamentu, Lublin 1999.

Kudasiewicz J., Teologia Nowego Testamentu, t. 1, Lublin 1986.

Perkins P., Introduction to the Synoptic Gospels, Cambridge – Grand Rapids 2007.

Teologia Nowego Testamentu. Ewangelie Synoptyczne i Dzieje Apostolskie, t. 1, red. M. Rosik, BB, Wrocław 2008.