Słuchajcie Go!

Faktycznie, gdy przyjrzeć się perykopom bezpośrednio poprzedzającym scenę przemienienia mamy tu wyznanie Piotra w mesjańską godność Jezusa i zapowiedź prymatu tegoż Apostoła. Mamy pierwszą zapowiedź męki, mamy nauczanie Jezusa o konieczności stracenia dla Niego swojego życia. Czyli pokazanie wyzwań, które czekają uczniów Jezusa. A zaraz potem, po scenie przemienienia,  wyjaśnienia dotyczące przyjścia Eliasza, uzdrowienie epileptyka i scenę z zapłaceniem podatku dzięki znalezionemu w rybie pieniążkowi (i wskazanie, że synowie są wolni). Potem jeszcze dłuższa mowa o zasadach obowiązujących uczniów…Jak w tym kontekście  rozumieć scenę przemienienia?

Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło.

A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: „Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”.

Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie”.

Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: „Wstańcie, nie lękajcie się”. Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.

A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: „Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie”.

4. Warto zauważyć

To musiało być dla uczniów Jezusa (Piotra, Jakuba i Jana) dziwne przeżycie. Doświadczyli niezwykłości, wręcz boskości Jezusa. W samym środku Jego smutnych zapowiedzi dotyczących Jego końca. Jaki to ma sens?

To oczywiste. Wydarzenie Taboru (ową wysoką górę z Ewangelii utożsamia się z Taborem, choć nazwa tu nie pada) ma być światłem, które pomoże uczniom przeżyć dni ciemności. Dni odrzucenia Jezusa i Jego bolesnej śmierci, kiedy będzie się wydawało, że wszystko stracone, że to wszystko nie miało sensu.