Bóg Ojciec w Psalmach

Czy jednak można mówić o jakimś szczególnym, specyficznym obrazie Boga Ojca, który wyłania się z Księgi Psalmów?

Księga Psalmów jest tak zróżnicowana, że ciężko byłoby zbudować, przedstawić jeden obraz czy wymiar ojcostwa Boga na jej podstawie. Wystarczy powiedzieć, iż wielu wybitnych uczonych twierdzi nawet, że nie jesteśmy w stanie przedstawić czegoś co można nazwać zwartą teologią tej biblijnej księgi. To samo dotyczy obrazu Boga. Nie oznacza to oczywiście, że jesteśmy w tej kwestii na przegranej pozycji. Chodzi o to, że ten obraz jest jak wielki poliptyk. Można przedstawiać z niego poszczególne obrazy, które składają się na całość. I tak odnajdujemy w Psałterzu różne oblicza Boga, w których objawia się Jego ojcostwo pamiętając, że wszelkie przejawy działania, opieki Boga nad światem i ludźmi są objawieniem właśnie tej prawdy: Bóg jest naszym Ojcem. W Księdze Psalmów dominuje kilka takich obrazów. Jest to najpierw obraz Boga Stwórcy wszechświata i człowieka. Według psalmisty to Jahwe jest zwycięzcą sił chaosu (Ps 74,13-14; 89,10), On jest tym, który założył fundamenty ziemi (Ps 91,3; 96,10), który nadał wszystkiemu porządek w akcie stworzenia i nieustannie udziela wszystkiemu życia (Ps 104). Również gwiazdy pochodzą od Niego (Ps 8; 19,1-7). To że Jahwe jest Stwórcą czyni z Niego Tego, który ma prawo panować nad innymi narodami (Ps 24,1)[1]. Obok Boga Stwórcy, a dokładniej mówiąc, w ścisłym powiązaniu z tą prawdą, znajdujemy obraz Boga troszczącego się o lud przez siebie wybrany – Izraela. To właśnie „wielkie dzieła Boże” w historii Izraela są najczęstszym przedmiotem pochwał psalmistów. To Boże działanie w historii ludu Bożego Ps 78,72 streszcza w pięknych słowach: „On [Bóg] ich pasł w prawości swego serca i roztropnie prowadził swoimi rękoma”. A więc Bóg Ojciec jest tym, który prowadzi swój lud, gdyż zawarł z Izraelem przymierze, przed Izraelem wyrzucił z Kanaanu inne narody i wydał je na jego łup (Ps 44,3).