Bóg Ojciec w pismach prorockich

Trzecim z proroków, który został wspomniany jest Izajasz.  

Izajasz jest trzecim z proroków, który wyraźnie podejmuje temat Bożego ojcostwa. Dokładnie chodzi o tak zwanego trzeciego Izajasza, gdyż interesujące nas teksty znajdują się właśnie w trzeciej, ostatniej części tej biblijnej księgi. Chodzi tu przede wszystkim o fragment określany mianem „modlitwy ludu” (Iz 63,7-64,11). Ten tekst to wielka lamentacja narodu, który przed Jahwe wyznaje swoje grzechy. Jednocześnie jest to tekst mówiący o wielkich, zbawczych czynach Jahwe dokonanych dla Izraela[8]. W tym kontekście właśnie pojawia się bardzo mocno zaakcentowana prawda, o Bogu Ojcu. Aż trzy razy powtarza się formuła: „Boś Ty naszym Ojcem”. Co ważne, najbliższy kontekst wskazuje, że prorok łączy ojcostwo Boże z wybraniem Izraela i z przymierzem zawartym na Synaju. Najpierw więc w sposób ogólny wspomina historię patriarchów, którzy też byli otoczeni Bożą miłością. Bóg stał się dla nich przewodnikiem i zbawcą. Specjalnie jednak Izajasz akcentuje uwolnienie z Egiptu oraz przymierze synajskie, aby właśnie tytuł „Ojciec” połączyć z przymierzem i historią wyjścia z Egiptu. Jahwe jest Ojcem bardziej niż ojcami byli przodkowie: „Boś ty naszym Ojcem! Zaiste, nie poznaje nas Abraham, Izrael nas nie uznaje; Tyś Panie, naszym Ojcem, Odkupiciel nasz to Twoje imię odwieczne” (Iz 63,16). Prorok Boże ojcostwo wiąże też z dziełem stworzenia, które jest przecież pierwszym aktem ojcowskiej miłości Boga: „A jednak, Panie, Tyś naszym Ojcem. Myśmy gliną, a Ty naszym twórcą. Dziełem rąk Twoich jesteśmy my wszyscy” (Iz 64,7). Tak więc tytuł Ojca wyraża dobroć i miłość Jahwe i określa postępowanie Boga wobec swego ludu, co Izajasz we wspomnianej modlitwie wyraża w pięknych słowach, gdy odwołuje się choćby do wybawienia z niewoli Egipskiej: „To nie jakiś wysłannik lub anioł, lecz Jego oblicze ich wybawiło. W miłości swej i łaskawości On sam ich wykupił. On wziął ich na siebie i nosił przez wszystkie dni przeszłości” (Iz 63,9).