Nowe Jeruzalem

Ostatni z siedmiu listów skierowany jest do gminy w Laodycei (od imienia żony Antiocha II - założyciela miasta). Była to metropolia, w którym rozwinął się przemysł, handel, powstały liczne banki. Z gorących źródeł pobliskiego Hierapolis doprowadzono do Laodycei wodociągiem lecznicze wody. W mieście istniała słynna akademia medyczna i produkowano lekarstwa (zwłaszcza balsam na oczy). Orędzie listu nawiązuje wielokrotnie do tych realiów.

Czytaj!
Ap 3,14-22; Ps 69,8-19; Łk 22,28-38

Aniołowi kościoła w Laodycei napisz: Tak mówi Amen, Świadek wierny i prawdomówny, Początek stworzenia Bożego! Znam twoje dzieła: Nie jesteś ani zimny, ani gorący! Obyś był zimny albo gorący! Ponieważ zaś jesteś letni, ani zimny, ani gorący, muszę cię wypluć z ust. Moich! Mówisz bowiem: Jestem bogaty, obrosłem w dobrobyt i nic nie potrzebuję. Nie wiesz jednak, żeś jest godnym litości nędzarzem, biedakiem ślepym i nagim! Radzę ci, kup sobie u Mnie złota próbowanego ogniem, abyś się wzbogacił! I białe szaty, byś miał się w co odziać i nie pokazywał haniebnej nagości! I balsamu do namaszczenia swych oczu, byś wreszcie przejrzał! Ja napominam i ćwiczę tych, których kocham. Rozpal więc żarliwość i opamiętaj się! Oto stoję u drzwi i kołaczę. Kto usłyszy mój głos i drzwi otworzy, do tego wejdę i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną! Zwyciężającemu pozwolę zasiąść ze Mną na tronie, podobnie jak Ja po zwycięstwie zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie. Kto ma uszy, niech słucha, co mówi Duch kościołom!

Rozważ!
Zmartwychwstały Pan obnaża faktyczną sytuację duchową gminy: Znam twoje dzieła. Nie jesteś ani zimny ani gorący! (3,15). Wspólnota, zaślepiona bogactwem i zagrożona degradacją płynącą z bezkrytycznego samozadowolenia, potrzebuje odnowy. Chrystus przedstawia się gminie jako "Amen", tj. definitywne spełnienie Bożych obietnic (por. 2 Kor 1,20). Przedstawia też siebie w roli ojca, który napomina i ćwiczy tych, których kocha (por. Hbr 12,7n). Napomnienie i kara mają obudzić z letargu i uleczyć z obojętności. Bożą pedagogię cechuje wytrwała cierpliwość: Oto stoję u drzwi i kołaczę. Kto usłyszy mój głos i otworzy drzwi, do tego wejdę i będę z nim wieczerzał... (3,20). Nagrodą dla chrześcijanina jest obiecane dziedzictwo - udział w królestwie Ojca (3,21).
Słusznie psalmista uznaje dobroczynne działanie napomnienia i kary, gdyż one rozpalają gorliwość o "dom Boży" i umożliwiają przemianę wewnętrzną. Przejawem dojrzałości są słowa prośby: Wysłuchaj mnie, Panie, bo miłość Twoja jest łaskawa / Spójrz na mnie w ogromie swego miłosierdzia! (69,17). Jezus w kontekście swojej męki cenni wytrwałość uczniów. On sam przyjął przecież okrutne biczowanie, byśmy umieli przyjmować z wdzięcznością surowe doświadczenia z ręki Ojca: W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczanym, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom (Hbr 2,18). Tak uczy Pismo Święte, na przekór "oświeconym" pedagogom, którzy niefrasobliwie wymazują samo pojęcie grzechu i kary. Konsekwencją "bezstresowego" wychowania może być utrata autorytetu pedagoga i zanik żywej wiary. Stąd gorąca modlitwa Jezusa: Szymonie (...) prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci (22,31-32). W Kościele konieczna jest współodpowiedzialność wierzących i ich stała formacja:
• Jakie jest zatem nasze zaangażowanie w życie Kościoła, parafii, rodziny?
• Czy odnajdujemy w Biblii wskazania dla samowychowania i wychowywania innych?
• Czy pamiętamy w modlitwie o Ojcu św., biskupie, wychowawcach?

Módl się!
"Jezu, mocy i mądrości Boża, rozpal w nas miłość do Pisma Świętego, bo w nim rozbrzmiewa głos naszego Ojca, który nas oświeca, karmi i pociesza. Jezu, Słowo Boga Żywego odnów w Kościele zapał misyjny, aby wszystkie ludy doszły do poznania Ciebie, prawdziwego Syna Bożego i prawdziwego Syna Człowieczego jedynego Pośrednika między człowiekiem i Bogiem.
Tobie, o Chryste, cześć i chwała, teraz i na wieki wieków".
fragm. Modlitwy Roku Jubileuszowego