Epilog dziejów zbawienia

Powszechne zmartwychwstanie

Wrogą potęgą jest również Śmierć, która weszła w dzieje czło­wieka przez grzech. I ona zostanie pokonana. Paruzja Chrystusa łą­czy się z powszechnym zmartwychwstaniem.

Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka [przyszła] śmierć, przez człowieka też [dokona się] zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą oży­wieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc. Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostat­ni wróg, zostanie pokonana śmierć.
(1 Kor 15,20-26)

Prawda o zmartwychwstaniu wszystkich zawiera się w chrze­ścijańskim Credo i powtarzamy ją ilekroć odmawiamy wyznanie wiary, ale jest to prawda bardzo mało praktycznie wpływająca na życie chrześcijan. Można powiedzieć, że praktycznie jest ignorowana. Jeżeli bowiem człowiek ma zmartwychwstać, to także powinien on szanować w sobie i w drugich godność ciała. Wszystkie tak liczne grzechy cielesne poniewierają to ciało, które ma zmartwychwstać. Brzydota tych grzechów na tym właśnie polega, że szpecą one ciało, które z tym zeszpeceniem będzie musiało się ukazywać w zmar­twychwstaniu. Prawda o zmartwychwstaniu powinna być motywem zachowania czystości. Jakże mało się o tym myśli i mówi.

Epifania

Paruzja jest objawieniem się tryumfu Chrystusa, jest Jego ob­jawieniem czyli epifanią. Z tym określeniem związane są następne elementy Dnia Chrystusa, o których wspomina Nowy Testament.
Czas Kościoła jest czasem wzrostu Ciała Chrystusowego, jest okresem budowania Jego Ciała eklezjalnego. Kiedy to budowanie dojdzie do końca, kiedy nastąpi zaplanowana przez Boga Pełnia, wtedy Chrystus się objawi.
Objawi się Chrystus cały i my razem z Nim, a raczej w Nim, w Je­go Ciele, którym jest Kościół. Św. Paweł mówił o budowie świątyni, jak wspominaliśmy o tym w poprzednim rozdziale. Posłużymy się innym przykładem, który nie jest wyraźnie wymieniony w Piśmie Świętym, ale doskonale oddaje myśl biblijną.
Kiedy odlewa się posąg, wtedy najpierw jest forma, do której wle­wa się odpowiednio roztopiony metal. Gdy całość jest gotowa nastę­puje uroczyste odsłonięcie. Pełnia Ciała Chrystusowego została, jak forma zaplanowana przez Boga. Jezus Chrystus jako osoba do tej formy wniósł swój udział, chrześcijanie zostali powołani, aby uzupeł­niali ten wlew przez swoje cierpienia i w końcu całe Ciało Chrystusa będzie dopełnione. Epifania będzie objawieniem się, ukazaniem, odsłonięciem gotowej całości.
Odsłoni się wobec tych, którzy nie chcieli przyłączyć się do współtworzenia. Jak przy odlewaniu posągu rozpryskują się na ze­wnątrz krople metalu i tam zostają, a przy odsłonięciu porządkuje się otoczenie i wszystkie odpadki wyrzuca, tak, ci, którzy nie dołączyli się i pozostali na zewnątrz będą oddaleni. Zobaczą, że przegrali i na zawsze znajdą się z dala, a tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Epifania jest więc objawieniem się Chrystusa i całego Jego Ciała, tych wszystkich, który złączyli się z Chrystusem.

Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze a nie do tego, co na ziemi. Umar­liście bowiem i wasze życie ukryte jest z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.
(Kol 3,1-4)

Epifania jest objawieniem się Pełni Kościoła, jest również obja­wieniem się sprawiedliwości.