Epilog dziejów zbawienia

Dzień Pański, o którym mówimy, na pewno przyjdzie, choć nie wiemy kiedy to nastąpi. Zwłoka, która jest zaplanowanym przez Boga czasem Kościoła, jest łaską Boga oczekującego nawrócenia. Jednak trzeba czuwać, aby nadejście tego dnia nikogo nie zaskoczyło. Chrze­ścijanin nie tylko czeka, ale przez swe dobre postępowanie i poboż­ność ma przyspieszyć nadejście dnia Bożego. Jak mówiliśmy, to przy­spieszenie polega na budowaniu Ciała Chrystusa.
Nowe niebo i nowa ziemia to nowe stworzenie. Według Pisma Świętego nowe stworzenie zaczyna się od chrztu człowieka. Chrze­ścijanin już jest nowym stworzeniem, a przez wierność temu, czym ma być, przyczynia się on do stopniowego przekształcania się świa­ta, aż osiągnie on pełnię nowości. Rozwój rzeczywistości escha­tologicznej, która rozwija się w chrześcijaninie (sakramenty święte!) i przez jego uczynki (dopełnianie udręk Chrystusa), jest rozwojem nowego świata.
Chrzest, który daje początek tej nowości, wymaga od chrześci­janina, aby w swym życiu był inny, różny od tego doczesnego świa­ta. Chrześcijanin, noszący w sobie nowość, musi się wyróżniać, ni­gdy zaś nie może usprawiedliwiać się tym częstym powiedzeniem: a inni też tak robią. W chrześcijaninie rośnie forma nowego, innego świata.

Końcowe uwielbienie Ojca

Cały świat stworzony został dla chwały Boga. Przez grzech, któ­ry zapanował w człowieku i świecie, chwała ta nie została oddana w pełni. Inauguracja pełnej rzeczywistości eschatologicznej objawia­jąca sprawiedliwe rządy Boga w świecie, usprawiedliwiająca Jezusa, dopełniająca Kościół i reintegrująca kosmos, sprawia, że całe stwo­rzenie będzie znów odpowiadać planowi Bożemu. Wszystko zosta­nie podporządkowane Chrystusowi, a Chrystus Ojcu. Będzie to koń­cowe i pełne uwielbienie Ojca.

A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszyst­kim we wszystkich.
(1 Kor 15,28)

Koniec historii zbawienia

Powtórne przyjście Chrystusa zakończy historię zbawienia. Wszystko, ku czemu ona zdąża, zostanie osiągnięte. I wtedy roz­pocznie się rzeczywistość już niezmienna, przekraczająca historię, będącą poza nią. Jakie są nasze obowiązki jeszcze w ramach tej hi­storii, wspominaliśmy wiele razy. Co będzie potem, możemy także dowiedzieć się, chociaż częściowo, z Pisma Świętego:

Potem my... będziemy porwani w powietrze, na obłoki naprzeciw Pana, i w ten sposób zawsze będziemy z Panem.
(1 Tes 4,17)

Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi,
ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy.
Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni,
bo ujrzymy Go takim, jakim jest.
(1 J 3,2)

I Miasto Święte - Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: „ Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie BOGIEM Z NIMI. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już odtąd nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły ". I rzekł Siedzący na tronie: „ Oto czynię wszystko nowe". I mówi: „Napisz: Słowa te wiarygodne są i prawdziwe". I rzekł mi: „Stało się. Jam Alfa i Omega, Początek i Koniec. Ja pragnącemu dam darmo pić ze źródła wody życia. Zwy­cięzca to odziedziczy i będę Bogiem dla niego, a on dla mnie będzie synem ".
(Ap 21,2-7)

A reszta jest tajemnicą. Wierzymy, że odsłoni się ona przed nami, gdy zatryumfujemy razem z Chrystusem. Kończąc przegląd całej hi­storii Zbawienia, życzymy sobie spotkania w niebie. Niech nasze życie będzie godne tego zakończenia, o którym mówiliśmy.