Zaangażuj się na serio!

Po drugie jednak, i chyba w kontekście Ewangelii ważniejsze, Bóg pokazuje, że chce, żeby w proszenie Go włożyć jakiś wysiłek. Powiedzenie „zrób to a to, proszę” i zajęcie się czymś przyjemniejszym nie wchodzi w grę. Jeśli mi naprawdę zależy, muszę się wysilić. Muszę pokazać Bogu, że gotów jestem dla wysłuchania w sprawie ma której mi zależy stracić czas, zgodzić się na niewygodę, ponieść ofiarę.

W psalmie, który tej niedzieli wybrano jako psalm responsoryjny czytamy

Pan ciebie strzeże,
jest cieniem nad tobą,
stoi po twojej prawicy.
Nie porazi cię słońce we dnie
ani księżyc wśród nocy.
Pan cię uchroni od zła wszelkiego,
ochroni twoją duszę.
Pan będzie czuwał nad twoim wyjściem i powrotem,
teraz i po wszystkie czasy.

To prawda. Ale Bóg oczekuje współdziałania. Przynajmniej czasami

2. Kontekst drugiego czytania 2 Tm 3,14-4,2

List ten – jak to już pisałem poprzednio – to różne wskazania Apostoła Pawła dla Tymoteusza. Generalnie mają one służyć temu, by Tymoteusz trzymał się zdrowych zasad wiary, a nie zajmował się sprawami mało istotnymi czy wręcz szkodzącymi owej zdrowej wierze. Tej niedzieli słyszymy wskazania Pawła dotyczące źródeł zdrowej wiary i sposobu, w jaki powinien postępować jej nauczyciel.

Najmilszy: Trwaj w tym, czego się nauczyłeś i co ci powierzono, bo wiesz, od kogo się nauczyłeś. Od lat bowiem niemowlęcych znasz Pisma święte, które mogą cię nauczyć mądrości wiodącej ku zbawieniu przez wiarę w Chrystusie Jezusie.

Wszelkie Pismo jest przez Boga natchnione i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do wychowania w sprawiedliwości – aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu.

Zaklinam cię na Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, oraz na Jego pojawienie się i na Jego królestwo: głoś naukę, nastawaj w porę i nie w porę, wykazuj błąd, napominaj, podnoś na duchu z całą cierpliwością w każdym nauczaniu.