Z perspektywy zmartwychwstania

5. W praktyce

• Najważniejszym pytaniem, jaki rodzi lektura czytań tej niedzieli wydaje się być odpowiedź na pytanie na ile wiara w przyszłe zmartwychwstanie przemienia nasze życie teraźniejsze. Dziś dość często chrześcijanie, choć niby wierzą Chrystusowi, starają się kształtować swoje życie zgodnie z Jego wskazaniami, żyją tak, jakby życie ograniczało się tylko do tego życia. Brakuje im lekkości w podejściu do problemów, uśmiechu w przeciwnościach losu... Takiego stylu górskich włóczęgów, którzy nie przejmują się, że chleb trochę suchy i się kruszy i że nocleg kiepski. Bo przecież niewygody wędrówki się skończą, więc trzeba się nią upajać, póki trwa...
   
• W kontekście nieba, w którym „nie będą się żenić ani za mąż wydawać” rodzi się pytanie o to, jak wydoskonalamy naszą miłość. Zwłaszcza ci, którzy żyją w związkach czy mają dzieci. Czy miłość do ukochanej żony, męża, dzieci, nie zamyka naszego serca na innych. Bez dwuznaczności oczywiście...
   
• Zapowiedziane wcześniej rozszerzenie myśli o umiejętności sprowadzenia rozmowy na właściwe tory przez odrzucenie błędnych założeń... Dość często słychać, jak różni mędrkowie powtarzają, że nie ma złych (czy głupich) pytań, są tylko złe (albo głupie) odpowiedzi. To nieprawda. Przykład? Pani jest piękna czy mądra? Zapytać tak może wyznawca tezy, że mądrość i uroda nigdy nie idą w parze. Tymczasem to założenie jest po prostu błędne. Próby odpowiedzi na owo pytanie, które nie skorygują tego błędnego założenia, na pewno żadnego problemu nie rozwiążą. Chrześcijanie w swoich dyskusjach z poszukującymi i niewierzącymi muszą o tym pamiętać. Inaczej przyjmując logikę swoich adwersarzy, mogą się już tylko ciskać.