Bóg Ojciec w Psalmach

Bóg określony jest tu mianem pasterza. To obraz bliski wizji Boga jako Ojca?

Pasterz dla człowieka Bliskiego Wschodu oznacza coś więcej niż zwykłego przewodnika stada, który potrafi bezbłędnie zmierzać na dobre pastwisko lub do oazy albo który umie prowadzić trzodę bezpieczną drogą przez pustynię. Jest on przede wszystkim stałym towarzyszem wędrowania trzody, dlatego czas wędrówki trzody jest jego czasem, dzieli on z nią niebezpieczeństwa, pragnienie i głód, słońce tak samo bezlitośnie pali jego jaki trzodę. Tylko on potrafi zapewnić bezpieczeństwo i spokój, ponieważ umie obronić przed napastnikiem i wskazać właściwą drogę. Tak więc w gruncie rzeczy pasterza można nazwać zbawicielem, gdyż jego umiejętność prowadzenia stada na miejsce porośnięte bujną trawą rozstrzyga o życiu owiec. To porównanie jest tutaj bardzo jasne. Prorocy wielokrotnie powtarzają, że tylko Jahwe jest w pełni pasterzem. Na przykład Izajasz mówi: „Oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata. Podobnie jak pasterz pasie On swą trzodę, gromadzi [ją] swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie” (40,11). Także przywódcy ludu, królowie Izraela są nazwani pasterzami. Nawet Cyrus, król perski otrzymuje od Boga przydomek „mój pasterz” (Iz 44,28). Bóg jest pasterzem – zbawicielem w pełnym tego słowa znaczeniu, który nie zna żadnej przeszkody w swoim działaniu, nie robi przerw na odpoczynek i nie popełnia błędów w drodze, przekracza nawet najbardziej trudne do przejścia rozpadliny. Ale przede wszystkim nigdy nie zdradza swoich owiec. Nie jest on taki jak pasterze opisani w Ez 34 gdzie czytamy o pasterzach, którzy „sami siebie pasą…, którzy słabej owcy nie wzmacniali, o zdrowie chorej nie dbali, skaleczonej nie opatrywali, zbłąkanej nie sprowadzili z powrotem, zagubionej nie odszukiwali, a obchodzili się z owcami z przemocą i okrucieństwem”. Obraz Boga Pasterza staje się jeszcze bardziej wyraźny, gdy dostrzeżemy w nim Chrystusa – Dobrego Pasterza, który jest gotowy oddać życie za tych, których kocha, który cieszy się z odnalezionej owcy bardziej niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu tych, które się nie zagubiły (por. Łk 15). W obrazie Boga Pasterza Ps 23 przedstawia nam więc prawdę o tym, że wspaniale jest zawierzyć się Bogu i jego mocy. Wiara w rzeczywistości w mentalności hebrajskiej oznacza ufność, oparcie się na Panu, który jest skałą i pokojem.