Pokaż nam Ojca

Św. Jan dokładnie zaznaczył: "Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej" (J 2,11). Cud w Kanie inauguruje publiczną działalność Jezusa, jest objawieniem Jego potęgi i mocy (por. 5,36; 10,38; 20,30n).
W naszych medytacjach "szkoły Słowa Bożego" zachowamy prosty schemat:
Czytaj! Wymagana jest atmosfera wyciszenia (może Ci towarzyszyć zapalona świeca). Przed lekturą należy wezwać pomocy Ducha Świętego; wskazany tekst czytaj powoli i spokojnie.
Rozważ! Po lekturze rozważ orędzie, które pragnie pomóc Ci w osobistej medytacji nad tekstem. Pytaj samego siebie: co Bóg chce mi powiedzieć przez dane Słowo?
Módl się! Medytacja słowa Bożego w sposób oczywisty prowadzi do modlitwy, dlatego spróbuj modlić się Słowem. Na zakończenie warto podjąć konkretne postanowienie wypływające z medytacji nad usłyszanym Słowem.

Czytaj!
Ps 104,1-15; J 2,1-12

W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: Nie mają już wina. Jezus Jej odpowiedział: Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja? Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: Napełnijcie stągwie wodą! I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu! Oni zaś zanieśli. A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem - nie wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli - przywołał pana młodego i powiedział do niego: Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie. Następnie On, Jego Matka, bracia i uczniowie Jego udali się do Kafarnaum, gdzie pozostali kilka dni (J 2,1-12).

Rozważ!
Dziwny epizod u progu publicznej działalności Jezusa, pominięty przez synoptyków, kryje w sobie głęboką symbolikę. Dziwny jest tytuł, z jakim Jezus zwraca się tu do Matki: "Niewiasto". Dziwny jest znak przemiany wina dokonany na weselu w Kanie. Najdziwniejsze to, że młoda para w ogóle nie jest tu wymieniona. Jezus i Jego Matka symbolizują w zamyśle Ewangelisty odnowienie Przymierza, jakie Bóg niegdyś zawarł z wybraną wspólnotą wierzących. W języku biblijnych proroków najlepszą ilustracją Przymierza był związek małżeński. Podobnie obfitość wina w czasach ostatecznych miała symbolizować pełnię darów mesjańskich (por. Ps 104,15).
Psalmista ukazuje symboliczne znaczenie rzeczy ziemskich, wszystkich stworzeń i aniołów. Przedstawia strukturę nieba i ziemi jako dzieło jednego Stwórcy (104,1-23). On jest Dawcą wszelkich darów i Panem stworzenia.
Maryja, którą Jezus jeszcze z krzyża ponownie nazwie "Niewiastą" (J 19,26) reprezentuje Kościół, wspólnotę wiary i nową Ewę, rodzącą mistyczne Ciało Chrystusa. Sam zaś Chrystus objawia w tej scenie po raz pierwszy tajemnicę Ojca pełnego miłosierdzia i przebaczenia. Przymierze, zerwane przez grzech, zostanie w cudowny sposób odnowione na krzyżu. Jego zapowiedzią jest wino weselne, które na Ostatniej Wieczerzy przeistoczy się w Krew Przymierza: "Kto we Mnie wierzy – zapewnia Jezus - nigdy pragnąć nie będzie" (J 6,35).
W Janowych opowiadaniach o cudownych znakach motyw wiary pojawia się przy końcu perykopy, co mogłoby sugerować, że akt wiary jest niejako skutkiem cudu. Św. Jan nie wspomina jednak o wierze gospodarza, małżonków czy gości weselnych, podkreśla tylko, że "uwierzyli w Niego Jego uczniowie" (2,11). Wiara uczniów - jak wynika z tekstu - nie była skutkiem oglądania cudu, lecz zrodziła się z właściwego odczytania znaku objawiającego "chwałę Jezusa" (J 4,50; por. 4,41). Przykładem zawierzenia jest tutaj Matka Jezusa. Ona poddana próbie ("Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto?"), poleca sługom : "Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie" (2,5). "W Kanie Maryja jawi się jako wierząca w Jezusa: Jej wiara sprowadza pierwszy znak i przyczynia się do wzbudzenia wiary w uczniach" (RM 21). Postawa Matki jest wielkim aktem wiary, który Jezus dostrzeże później w tych, którzy staną się świadkami cudownych znaków (por. Mt 15,28; Mk 5,34; Łk 5,20; 7,9).
Szczególna rola Matki Jezusa w czwartej Ewangelii skłania do kilku pytań:
• Co to znaczy, że Maryja jest naszą Pośredniczką?
• Jak należy rozumieć początkowy "opór" Jezusa?
• Do czego wzywa starosta weselny: "Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory"?
• Papież określa Maryję "Przewodniczką w pielgrzymce wiary" (RM 5; por. KK 58). Jakie miejsce w naszej pobożności zajmuje Matka Boża?

Módl się!
"Maryjo, otwórz nasze serca, abyśmy nie byli głusi na Twoje zawołanie: Nie mają już wina! Otwórz je, abyśmy przyjęli tę przyganę, jak na to zasługujemy, i abyśmy mogli otrzymać dar pojednania i radości, które przygotował dla nas Twój Syn...
Maryjo, któraś uprosiła obfitość radości rodzinie z Kany Galilejskiej, wyproś także dla naszej rodziny wino Ewangelii, a przede wszystkim pomóż nam zrozumieć, na czym polega ta obfitość radości".
C.M. Martini