Drogą Marka

Co mi Jezus daje? Kim jest On sam? Czym głoszone przezeń królestwo?

Dary Bożego królestwa (4,35-5,43)

Opowieść o wydarzeniach nad Jeziorem Galilejskim rozpoczyna się wieczorem tego dnia w którym Jezus wygłaszał przypowieści o królestwie. Wolno w nich więc chyba widzieć kontynuację tego nauczania. Teraz wyrażoną przez Jezusa w czynach.

(4,35- 41) Gdy zapadł wieczór owego dnia, rzekł do nich: «Przeprawmy się na drugą stronę». Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim. Naraz zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się napełniała. On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?» On wstał, rozkazał wichrowi i rzekł do jeziora: «Milcz, ucisz się!». Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza. Wtedy rzekł do nich: «Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?» Oni zlękli się bardzo i mówili jeden do drugiego: «Kim właściwie On jest, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?»

• Jezus jest Panem nad światem przyrody. Ma moc, by unieszkodliwić jej szkodzącą czasem człowiekowi siłę. Jakby dokonywał nowego stworzenia, wprowadzając w „bezład i pustkowie” świata skażonego grzechem nowy ład. Boże królestwo to przywrócenie pierwotnej harmonii z czasów Edenu, gdy ziemia nie rodziła „cierni i ostów”, bo przyroda nie uległa jeszcze skażeniu ze względu na grzech człowieka.
   
• Morze z Biblii bywa symbolem złych mocy. Jezus mówiąc do morza „Milcz, ucisz się!” używa słów, których gdzie indziej używa przy egzorcyzmie. Jakby egzorcyzmował zniewoloną przez diabła przyrodę, by już nie szkodziła człowiekowi..  W Bożym królestwie nie ma miejsca dla sił zła.
   
• Jezusa obchodzi los jego uczniów. Także ich strach. Wielka pociecha dla nas, którzy też różne lęki przeżywamy.
   
• ...........................................

(5,1-20) Przybyli na drugą stronę jeziora do kraju Gerazeńczyków. Ledwie wysiadł z łodzi, zaraz wybiegł Mu naprzeciw z grobów człowiek opętany przez ducha nieczystego. Mieszkał on stale w grobach i nawet łańcuchem nie mógł go już nikt związać. Często bowiem wiązano go w pęta i łańcuchy; ale łańcuchy kruszył, a pęta rozrywał, i nikt nie zdołał go poskromić. Wciąż dniem i nocą krzyczał, tłukł się kamieniami w grobach i po górach. Skoro z daleka ujrzał Jezusa przybiegł, oddał Mu pokłon i krzyczał wniebogłosy: «Czego chcesz ode mnie, Jezusie, Synu Boga Najwyższego? Zaklinam Cię na Boga, nie dręcz mnie!». Powiedział mu bowiem: «Wyjdź, duchu nieczysty, z tego człowieka». I zapytał go: «Jak ci na imię?» Odpowiedział Mu: «Na imię mi "Legion", bo nas jest wielu». I prosił Go na wszystko, żeby ich nie wyganiał z tej okolicy. A pasła się tam na górze wielka trzoda świń. Prosili Go więc: «Poślij nas w świnie, żebyśmy w nie wejść mogli». I pozwolił im. Tak duchy nieczyste wyszły i weszły w świnie. A trzoda około dwutysięczna ruszyła pędem po urwistym zboczu do jeziora. I potonęły w jeziorze. Pasterze zaś uciekli i rozpowiedzieli to w mieście i po zagrodach, a ludzie wyszli zobaczyć, co się stało. Gdy przyszli do Jezusa, ujrzeli opętanego, który miał w sobie "legion", jak siedział ubrany i przy zdrowych zmysłach. Strach ich ogarnął. A ci, którzy widzieli, opowiedzieli im, co się stało z opętanym, a także o świniach. Wtedy zaczęli Go prosić, żeby odszedł z ich granic. Gdy wsiadł do łodzi, prosił Go opętany, żeby mógł zostać przy Nim. Ale nie zgodził się na to, tylko rzekł do niego: «Wracaj do domu, do swoich, i opowiadaj im wszystko, co Pan ci uczynił i jak ulitował się nad tobą». Poszedł więc i zaczął rozgłaszać w Dekapolu wszystko, co Jezus z nim uczynił, a wszyscy się dziwili.

• Jezus jest tym, który ma władzę nad nieczystymi duchami. Czyni ten cud przez nikogo nie proszony. Radykalizm jego sprzeciwu wobec wpływu nieczystych duchów na człowieka jest uderzający. Może i chce wyrzucać je ze świata tak, by człowieka już nie dręczyły. W Bożym królestwie nieczyste duchy nie będą miały nad człowiekiem żadnej władzy.
   
• Jezus jest tym potomkiem Ewy, który zgodnie z zapowiedzią z Edenu, miażdży głowę węża. W Bożym królestwie zniszczone będzie to, co stało się wskutek podstępu węża w Edenie.
   
• Uzdrowiony jest poganinem. I choć Jezus nie pozwala mu w tej chwili iść za sobą wydarzenie jest znakiem, że Jezus chce uwolnienia spod władzy diabła wszystkich ludzi. Boże królestwo jest nie tylko dla wybranych, ale dla wszystkich.
   
• .........................................

(5,21-43) Gdy Jezus przeprawił się z powrotem w łodzi na drugi brzeg, zebrał się wielki tłum wokół Niego, a On był jeszcze nad jeziorem. Wtedy przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jair. Gdy Go ujrzał, upadł Mu do nóg i prosił usilnie: «Moja córeczka dogorywa, przyjdź i połóż na nią ręce, aby ocalała i żyła». Poszedł więc z nim, a wielki tłum szedł za Nim i zewsząd na Niego napierał.

A pewna kobieta od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi. Wiele przecierpiała od różnych lekarzy i całe swe mienie wydała, a nic jej nie pomogło, lecz miała się jeszcze gorzej. Słyszała ona o Jezusie, więc przyszła od tyłu, między tłumem, i dotknęła się Jego płaszcza. Mówiła bowiem: «Żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa». Zaraz też ustał jej krwotok i poczuła w ciele, że jest uzdrowiona z dolegliwości. A Jezus natychmiast uświadomił sobie, że moc wyszła od Niego. Obrócił się w tłumie i zapytał: «Kto się dotknął mojego płaszcza?» Odpowiedzieli Mu uczniowie: «Widzisz, że tłum zewsząd Cię ściska, a pytasz: Kto się Mnie dotknął». On jednak rozglądał się, by ujrzeć tę, która to uczyniła. Wtedy kobieta przyszła zalękniona i drżąca, gdyż wiedziała, co się z nią stało, upadła przed Nim i wyznała Mu całą prawdę. On zaś rzekł do niej: «Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju i bądź uzdrowiona ze swej dolegliwości!».

Gdy On jeszcze mówił, przyszli ludzie od przełożonego synagogi i donieśli: «Twoja córka umarła, czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?» Lecz Jezus słysząc, co mówiono, rzekł przełożonemu synagogi: «Nie bój się, wierz tylko!». I nie pozwolił nikomu iść z sobą z wyjątkiem Piotra, Jakuba i Jana, brata Jakubowego. Tak przyszli do domu przełożonego synagogi. Wobec zamieszania, płaczu i głośnego zawodzenia, wszedł i rzekł do nich: «Czemu robicie zgiełk i płaczecie? Dziecko nie umarło, tylko śpi». I wyśmiewali Go. Lecz On odsunął wszystkich, wziął z sobą tylko ojca, matkę dziecka oraz tych, którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie dziecko leżało. Ująwszy dziewczynkę za rękę, rzekł do niej: «Talitha kum», to znaczy: "Dziewczynko, mówię ci, wstań!" Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I osłupieli wprost ze zdumienia. Przykazał im też z naciskiem, żeby nikt o tym nie wiedział, i polecił, aby jej dano jeść.

• Jezus jest tym, który przywraca zdrowie. A że leczy z dolegliwości związanej z rodzeniem niejako unieważnia wyrok wydany po grzechu w Edenie na kobietę - „w bólach będziesz rodziła dzieci”. W Bożym królestwie nie będzie chorób.
   
• Upływ krwi powodował, że owa kobieta byłą ciągle nieczysta. Mocno utrudniało to jej relacje z innymi, także udział w religijnym kulcie. Jezus uzdrawiając tę kobietę przywraca jej jednocześnie możliwość normalnego funkcjonowania w społeczności. A że sytuacja ta była mocno dla kobiety niesprawiedliwa - co winna, ze choruje na coś takiego, przecież nie zaraźliwego - jest to też odwrócenie drugiej części wyroku na kobietę z Edenu; tego w który mowa o panowaniu mężczyzny nad kobietą. Jezus uzdrawiając ową kobietę te niesprawiedliwość też unieszkodliwia. W Bożym królestwie nie ma miejsca na nierówność z powodu płci.
   
• Kobieta cierpiąca na upływ krwi dotykając Jezusa uczyniła Go nieczystym. Tak stanowiło prawo. Jezus nie ma o to pretensji. Jest ponad tym. W Bożym królestwie dla dyskryminującego prawa nie ma miejsca.
   
• Jezus może także pokonać śmierć. Pokazuje to wskrzeszając córkę Jaira. Usuwa w ten sposób nieszczęście, które spadło na ludzkość po grzechu pierwszych rodziców. Adam, któremu Bóg zapowiedział, że będzie musiał w pocie czoła pracować na swoje utrzymanie, a potem umrze, zanim sam na powrót stał się prochem, zobaczył śmierć swojego dziecka - Abla. Jezus wskrzesza dziecko i przywraca je ojcu. W Bożym królestwie także śmierć zostanie pokonana...
   
• Jezusa obchodzą ludzkie łzy. W Bożym królestwie zostaną otarte.
   
• .......................