Drogą Marka

Co mi Jezus daje? Kim jest On sam? Czym głoszone przezeń królestwo?

Otwórz umysł, oczy i serce (6,30-7,23)

Jezus się już przedstawił. Tym co mówił, tym co robił. I nie przestaje się objawiać. Już nie sposób nie widzieć, kim jest. Mimo to niektórzy wolą tkwić w starych schematach...

(6,30-31) Wtedy Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco!». Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.

• Dokończenie jednej z poprzednich scen, gdy Jezus rozsyła uczniów. W kontekście myśl Marka jest chyba taka: można przyjąć wobec Jezusa różne postawy – powątpiewać jak rodzina, widzieć w nim wielkiego człowieka, a i tak robić swoje, jak Herod.  I można przyjąć wiele jeszcze innych postaw, o których mowa była wcześniej i będzie jeszcze później. Ale tylko ten kto zaufa Jezusowi na własnej skórze odczuwa, jaką ta wiara ma moc.
   
• Jezusa pamięta o zwyczajnym, ludzkim zmęczeniu. Bóg pamięta o zmęczeniu...
   
• ................................

(6,34-44) Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili.  Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać. A gdy pora była już późna, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce jest puste, a pora już późna. Odpraw ich! Niech idą do okolicznych osiedli i wsi, a kupią sobie coś do jedzenia». Lecz On im odpowiedział: «Wy dajcie im jeść!» Rzekli Mu: «Mamy pójść i za dwieście denarów kupić chleba, żeby im dać jeść?» On ich spytał: «Ile macie chlebów? Idźcie, zobaczcie!» Gdy się upewnili, rzekli: «Pięć i dwie ryby». Wtedy polecił im wszystkim usiąść gromadami na zielonej trawie.  I rozłożyli się, gromada przy gromadzie, po stu i po pięćdziesięciu. A wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo, połamał chleby i dawał uczniom, by kładli przed nimi; także dwie ryby rozdzielił między wszystkich. Jedli wszyscy do sytości i zebrali jeszcze dwanaście pełnych koszów ułomków i ostatków z ryb.  A tych, którzy jedli chleby, było pięć tysięcy mężczyzn.

• Pierwsze skojarzenie: Jezus jest tym, który może nakarmić wszystkich głodnych. Po grzechu pierwszych rodziców człowiek na swe utrzymanie musi ciężko pracować. Jezus jest tym, który może konieczność mozolnej pracy na utrzymanie wyeliminować.
   
• Drugie skojarzenie. Ten cud Jezus czyni na rzecz Żydów,  Izraela (potem podobny uczyni dla pogan). Jest drugim Mojżeszem karmiącym swój lud na pustyni.
   
• Trzecie skojarzenie: Jezusowi nie jest obojętne to, czy człowiek jest głodny czy nie. I potrafi jego potrzebom zaradzić...
   
• Czwarte skojarzenie: Jezusowi żal "owiec bez pasterza". Jezus jest tym, który zbiera i zaczyna przewodzić tym, którzy mogliby się pogubić albo już się pogubili...
   
• ..................................

(6,45-52) Zaraz też przynaglił swych uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzali Go na drugi brzeg, do Betsaidy, zanim odprawi tłum. Gdy rozstał się z nimi, odszedł na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, łódź była na środku jeziora, a On sam jeden na lądzie. Widząc, jak się trudzili przy wiosłowaniu, bo wiatr był im przeciwny, około czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze, i chciał ich minąć. Oni zaś, gdy Go ujrzeli kroczącego po jeziorze, myśleli, że to zjawa, i zaczęli krzyczeć. Widzieli Go bowiem wszyscy i zatrwożyli się. Lecz On zaraz przemówił do nich: «Odwagi, Ja jestem, nie bójcie się!». I wszedł do nich do łodzi, a wiatr się uciszył. Oni tym bardziej byli zdumieni w duszy, że nie zrozumieli sprawy z chlebami, gdyż umysł ich był otępiały.

• Paralelnie do poprzedniej sceny można tu widać odniesienie do początku stworzenia. Tak jak to było w 4 rozdziale z uciszeniem burzy na jeziorze. Jezus jest tym, który ma moc nad siłami natury. I może sprawić, by na powrót przestały być dla człowieka groźne.
   
• Paralelnie do poprzedniej sceny można widzieć tu też odniesienie do Mojżesza. On też potrafił przeprowadzić swój naród przez wodę. Najpierw podczas ucieczki z Egiptu przez Morze Czerwone. Potem, gdy wchodzili do Kanaanu, przez Jordan.
   
• Jezus jest kim więcej niż prorocy, w tym wypadku Jonasz. On utonął i tylko cud go uratował. Jezus chodzi po wzburzonych falach.
   
• Jezus jest tym, który mimo innych planów potrafi dodać otuchy swoim bliskim.
   
• .......................................

(6,53-57) Gdy się przeprawili, przypłynęli do ziemi Genezaret i przybili do brzegu. Skoro wysiedli z łodzi, zaraz Go poznano. Ludzie biegali po całej owej okolicy i zaczęli znosić na noszach chorych, tam gdzie, jak słyszeli, przebywa. I gdziekolwiek wchodził do wsi, do miast czy osad, kładli chorych na otwartych miejscach i prosili Go, żeby choć frędzli u Jego płaszcza mogli się dotknąć. A wszyscy, którzy się Go dotknęli, odzyskiwali zdrowie.

• Jezus jest tym, który może leczyć ludzkie choroby. To odpowiedź na wyrok z Edenu.
   
• Gdy człowiek wierzy, możliwe są cuda.
   
• .........................

(7, 1-23) Zebrali się u Niego faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I [gdy wrócą] z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych [zwyczajów], które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych. Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?»  Odpowiedział im: «Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane:

Ten lud czci Mnie wargami,
lecz sercem swym daleko jest ode Mnie.
Ale czci Mnie na próżno,
ucząc zasad podanych przez ludzi.

Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji, ». I mówił do nich: «Umiecie dobrze uchylać przykazanie Boże, aby swoją tradycję zachować. Mojżesz tak powiedział: Czcij ojca swego i matkę swoją, oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmiercią zginie. A wy mówicie: "Jeśli kto powie ojcu lub matce: Korban, to znaczy darem [złożonym w ofierze] jest to, co by ode mnie miało być wsparciem dla ciebie" - to już nie pozwalacie mu nic uczynić dla ojca ni dla matki. I znosicie słowo Boże przez waszą tradycję, którąście sobie przekazali. Wiele też innych tym podobnych rzeczy czynicie».

Potem przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego: «Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumiejcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!». Gdy się oddalił od tłumu i wszedł do domu, uczniowie pytali Go o to przysłowie. Odpowiedział im: «I wy tak niepojętni jesteście? Nie rozumiecie, że nic z tego, co z zewnątrz wchodzi do człowieka, nie może uczynić go nieczystym;  bo nie wchodzi do jego serca, lecz do żołądka i na zewnątrz się wydala». Tak uznał wszystkie potrawy za czyste. I mówił dalej: «Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym».

• Mimo jasnych znaków, że Jezus przyszedł od Boga, faryzeusze i uczeni w Piśmie Mu nie dowierzają i wynajdują powód, by uznać Go za zwodziciela. W tym wypadku  jest to sprawa przyjętych obyczajów dotyczących mycia rąk.
   
• W kontekście stawianych Jezusowi zarzutów jawi się On jako ten, który przyszedł wypełnić miłością prawo Starego Testamentu i żydowskie obyczaje. Dokonując ich reinterpretacji w duchu porzucenia formalizmu na rzecz rozumienia ich istoty Jezus jawi się jako drugi Mojżesz, przywracający prawom Izraela właściwy sens: by były oddawaniem Bogu czci i służyły dobru człowieka.
   
• Kto idzie za Jezusem, kto Go słucha, będzie prawdziwie oddawał Bogu cześć, a jednocześnie będzie dbał o prawdziwe dobro człowieka, nie o spełnienie jakichś czysto zewnętrznych rytuałów i mało sensownych przepisów.
   
• ...............................