Cuda (sens)

Na początku publicznej działalności Jezus wyjaśnia uczniom usiłującym go zatrzymać u siebie: „Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo na to wyszedłem” (Mk 1,38).

W cudotwórczym działaniu Jezusa: w wyrzuceniu ducha nieczystego z pewnego człowieka w synagodze w Kafarnaum, w uzdrowieniu teściowej Szymona oraz w licznych egzorcyzmach i cudach dokonanych w Kafarnaum i w innych miejscowościach Galilei, nie chodzi tylko o czasowe uwolnienie ludzi od ziemskich nieszczęść. Wszystkie cuda potwierdzają nadejście Dobrej Nowiny o zbawieniu całego człowieka, ostatecznym uwolnieniu go od panowania zła i wprowadzeniu Bożego panowania.

Dlatego Jezus głosi Ewangelię - Dobrą Nowinę o królestwie Bożym w całej Galilei. Uczniów wzywa, aby Mu towarzyszyli, ponieważ ich zadaniem będzie głoszenie tej samej Dobrej Nowiny o Bożym panowaniu wszystkim narodom, całemu światu (Mk 13,10; 14,9).

(za: Gość Niedzielny Nr 6/2003)