Chwała

​

Ważny termin teologiczny, występujący zarówno w ST, jak i NT. Najważniejszym hebrajskim odpowiednikiem słowa "chwała" jest słowo kabod, które znaczy "waga" lub "znaczenie". Stąd być otoczonym chwałą łączy się z byciem ważnym, znaczącym dla siebie lub dla innych. W ST słowa "chwała" używa się w odniesieniu do ludzi, wskazując na ich ważną rolę w świecie (Hi 19,9; Prz 16,31; 20,29; Iz 8,7). Często stosuje się je również w odniesieniu do Boga. Chwała Boża oznacza w szczególności Jego widzialne objawienie się przed ludźmi (Lb 16,19.42; Ps 102,16; Ez 10,4). Podczas przekazania Prawa na górze Synaj, chwała Boża ukazała się w obłoku i słupie ognia (Wj 16,10; 24,16-17). Łączy się ona z przybytkiem i świątynią (Wj 40,34; Lb 20,6; Ps 24,7-10; 78,60-61). Chwała Boża pojawia się często w wizjach Ezechiela (Ez 10,4; 28,22; 43,2-5). W końcu, słowo "chwała" może odnosić się do przyszłego, eschatologicznego, objawienia się Boga Oz 4,5; 60,1-2). Właściwą postawą człowieka wobec Boga jest przypisywanie Mu chwały (Ps 22,23; 29,2; 86,9; Iz 66,5).

NT przejmuje starotestamentowe pojęcie chwały. Czasami odnosi się je do ludzi (Łk 12,27; J 7,18), ale częściej do Boga: chwała Boża objawiła się (Łk 2,9; J 11,40; Dz 7,55; Ap 15,8). Ludzie mają oddawać chwałę Bogu (Dz 12,23; 1 Kor 10,31). NT rozszerza starotestamentowe pojęcie chwały odnoszące się do Boga tak, by obejmowało również Chrystusa: chwała otacza zmartwychwstałego Chrystusa (1 Kor 2,8; Hbr 2,7.9; 1 P 1,11; Ap 5,12-13) i będzie towarzyszyła Jego powtórnemu przyjściu jako Syna Człowieczego (Mt 24,30; Łk 21,27). Wizje Jego przyszłej chwały nawiązują zwykle do starotestamentowego obrazu obłoków (Mt 24,30; Łk 21,27). Ewangelia Jana najbardziej rozwija pojęcie chwały w odniesieniu do ludzkiej egzystencji Chrystusa. Chwała Boża objawia się w Jezusie (J 13,31; 17,5). Jezus jest wcielonym Słowem:
"Oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką jednorodzony otrzymuje od Ojca" (J 1,14). Chwała Boża objawia się w cudach dokonanych przez Jezusa (J 2,11; 11,4). Chwała jest również ściśle związana z Jego śmiercią, jako godziną uwielbienia (J 12,23; 17,1). Wreszcie zarówno Ewangelia Jana, jak i pisma Pawła Apostoła rozszerzają starotestamentową nadzieję eschatologiczną ujrzenia chwały Bożej o nadzieję uczestniczenia w niej (J 17,22; Rz 5,2).

(EB)