"Niepłodna rodzi siedmioro" (1 Sm 2,5)

Anna Matka Samuela to piękny przykład kobiety, która z głęboką wiarą i zaufaniem modli się o dar potomstwa. Doświadczona wieloma trudnościami miała świadomość, że tylko Bóg może być dla niej oparciem. Stąd też na modlitwie przed Nim „wylała całą swoją duszę” (zob. 1 Sm 1,15), czyli przedstawiała Bogu całą siebie: całe swoje życie, wszelkie pragnienia oraz uczucia. W tym wyraziło się jej całkowite zaufanie i oddanie Bogu. Jej modlitwa to także piękny przykład modlitwy wewnętrznej, która jest intymnym dialogiem człowieka z Bogiem w głębi serca. Postawa Anny może być wspaniałą inspiracją dla wielu matek, które dotknięte różnymi trudnościami nie mogą mieć potomstwa, a bardzo by chciały je mieć. W przypadku Anny wytrwała, gorliwa modlitwa pełna pokory i zaufania okazała się owocna. Bóg dał jej łaskę bycia matką, co stało się dla niej źródłem wielkiej radości. W tym kontekście należy podkreślić jeszcze jedną bardzo ważną kwestię: Anna nie poprzestała na etapie modlitwy błagalnej; za otrzymaną łaskę w hymnie radości i uwielbienia umiała także wyrazić swoją wdzięczność Bogu. Otrzymując dzięki łasce Bożej syna, wiedziała nadto doskonale, że jej potomstwo dane przez Boga należy do Niego, dlatego nie rościła sobie do syna wyłącznych praw, ale wielkodusznie potrafiła go ofiarować Bogu, gdyż „do Pana należy ziemia i to, co ją napełnia, świat i jego mieszkańcy” (Ps 24,1).