Jeżeli PAN Bóg będzie ze mną, strzegąc mnie w drodze, w którą wyruszyłem, jeżeli da mi chleb do jedzenia i ubranie do okrycia się i jeżeli wrócę szczęśliwie do domu mego ojca, PAN będzie moim Bogiem.

Dziwnie brzmią te słowa w ustach wnuka wielkiego Abrahama i praprzodka Jezusa, Jakuba. Jeśli PAN da mi czego potrzebuję, to ja łaskawie uznam go za swojego Boga. Postawa jakby żywcem wzięta z dzisiejszych czasów: zacznę chodzić do Kościoła, jeśli Pan Bóg da mi czego chcę. Zresztą co może mi dać, skoro mam wszystko czego potrzebuję?

Bóg nie obraził się na Jakuba i nie odwołał obietnic danych jego dziadkowi, Abrahamowi. Może i dziś nie obraża się na tych, którzy twierdzą, ze nie jest im potrzebny. Ja jednak muszę inaczej. Muszę zginać przed Nim kolana, bo wiem więcej niż Jakub. Wiem kto jest moim Bogiem.

Modlitwa
Wiem, Boże, kim jesteś. Tak, pewnie znam Cię bardzo powierzchownie, ale to wystarczy, bym wiedział, że jesteś Panem nieba i ziemi. Że nikt z Tobą nie może się równać i  że warto zaufać Twoim obietnicom. Zginam przed Tobą swoje kolana. Bo wiem kim jesteś i wiem kim jestem ja.