Grzech wszystko zniszczył. Przyjaźń człowieka z Bogiem (człowiek kryje się przed Nim), przyjaźń między ludźmi (Adam oskarża Ewę), zakłócił wewnętrzny spokój (Adam odkrył swoją wstydliwą nagość). Człowiek, który omamiony przez szatana zaczął podejrzewać, że Bóg coś wspaniałego przed nim ukrywa wybrał zło nieposłuszeństwa. Odtąd przez wieki to zło w różnorakich formach uderza w potomków pierwszych ludzi. Ale Bóg człowieka nas opuścił. I zapowiedział, że człowiek kiedyś pokona świat zła.

„Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę”.

Właściwie to Człowiek już pokonał zło. Bóg-człowiek – Jezus Chrystus. Odwieczny Syn Boży, który dla zbawienia człowieka stał się człowiekiem. Pokonał skutki ludzkiego nieposłuszeństwa Bogu swoim posłuszeństwem aż do śmierci. I uczy nas, że Bogu warto zaufać. Jak Maryja, której małe wypowiedziane w Nazarecie tak” dla Bożych planów przyniosło całemu światu tego, który zmiażdżył głowę węża.

Myśl dnia

W Eucharystii odsłania się zamysł miłości, który kieruje całą historią zbawienia. W nim Deus Trinitas, który w sobie samym jest miłością, w pełni angażuje się w naszą ludzką kondycję. W chlebie i winie, pod których postaciami Chrystus nam się daje w paschalnej uczcie, całe Boże życie dociera do nas i udziela się w formie sakramentu. (Sacramentum Caritatis 8)