Czy my mamy wiarę Abrahama? Czy należymy do domu Dawida? Czy możemy stanąć w linii tych wszystkich pokoleń, które Bóg wybrał na swoje sługi, którym złożył obietnice szczęśliwości?

Na co dzień tyle spraw zaprząta naszą uwagę. Niektóre słusznie, niektóre dlatego, że nie umiemy powiedzieć „dość” swoim wybujałym ambicjom czy chęci kontroli. Trudno jest czasem dostrzec w tym odwieczny plan czy choćby wypełnienie Bożych zamiarów. Abraham, Dawid, Jakub, Józef – nie byli przecież od nas odlegli w tym doświadczeniu ziemskiego zagmatwania, ciemności, niewiedzy;  w doświadczeniu wiary, która każe kroczyć przez codzienność niemal po omacku.

Być może nie da się inaczej niż przylgnąć do łaski. Nie da się inaczej niż z ufnością patrzeć w przyszłość, która została nam obiecana.