Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny (Łk 6,36).

Miłosierdzie stanowi szczególną wrażliwość na drugiego człowieka. Jest znakiem wiarygodności i zarazem kluczem do zrozumienia chrześcijaństwa. To miłosiernie Ojca najpełniej ukazuje Syn Boży, który w Kazaniu na Górze przybliża zasady królestwa niebieskiego, interpretując Dekalog i nadając Bożemu Prawu nowy, bardziej ludzki wymiar, który dotyka zwłaszcza serca.

Kiedy człowiek pozwala się przemienić Bożemu miłosierdziu, to jego serce kamienne, doświadczone przez grzech, zostaje prześwietlone miłością i dotknięte łaską. To spotkanie z Bogiem miłosierdzia sprawia, że odnowiony wewnętrznie człowiek sam staje się jakby przedłużeniem miłosiernych dłoni Boga, gdy nie wydaje pochopnych osądów, nie potępia, przebacza, dzieli się dobrem.

Miara Bożego miłosierdzia przekracza granice ludzkiego pojmowania, powoduje, iż człowiek zatrzymuje się na progu zdumienia. Kontemplacja Boga ma jednak swoje ukonkretnienie w rozwijaniu „wyobraźni miłosierdzia”, której konkretnym wyrazem są czyny i słowa, budujące kulturę miłosierdzia wokół nas.

Myśl papieża Franciszka

Miłosierdzie w rzeczywistości jest par excellence imieniem Boga, które wyraża Jego naturę nie jako okazjonalne uczucie, ale jako siłę obecną we wszystkim, co On czyni. Są to siła i czułość razem (Orędzie na 30. Światowy Dzień Chorego, 1).