DEKAPOL

to grecka nazwa oznaczająca region dziesięciu miast (Dekapolis), z których dziewięć było położonych na górzystym regionie rozciągającym się na wschód od rzeki Jordan, a jedno - Scytopolis - leżało w zachodniej części Palestyny.

Najbardziej znanym wśród miast Dekapolu był Damaszek, który był położony w północnej części tej krainy. Hippos leżało na wschodnim wybrzeżu Jeziora Galilejskiego. To w jego okolicach Jezus uzdrowił opętanego przez demony noszące imię Legion. Gadara znajdowała się na południowy wschód od Hippos, a jeszcze dalej na południe leżała Geraza. O jej wielkim znaczeniu gospodarczym i kulturalnym w czasach rzymskich świadczą ruiny portyków, świątyni i teatrów z dobrze zachowanymi kolumnami. Pozostałe miasta Dekapolu to: Dium, Filadelfia, Kanatha, Rafana oraz Pella.

W większych ośrodkach używano zapewne języka greckiego, natomiast w podległych im wiejskich regionach większość mieszkańców posługiwała się językiem aramejskim, rozpowszechnionym w całej Palestynie. Pośrednim potwierdzeniem tego stanu rzeczy może być aramejskie brzmienie polecenia Jezusa, skierowanego do głuchoniemego spotkanego w Dekapolu: EFFATA. Forma ta jest trybem rozkazującym czasownika aramejskiego petah - otworzyć, zatem znaczy Otwórz się!

Wezwanie to można interpretować szerzej jako apel do mieszkańców regionu, aby przyjęli Chrystusa i Jego nauczanie. Wcześniej bowiem mieszkańcy okolic Gadary i Gerazy prosili Go, aby opuścił ich ziemię po tym, jak stracili trzody w wyniku egzorcyzmu Legionu demonów.

Ich niechęć wobec Żydów mogła mieć także głębsze, religijne i narodowe korzenie. Sto lat wcześniej nie powiodła się próba narzucenia im judaizmu przez jednego z królów żydowskich. W czasach Jezusa mieszkańcy Dekapolu nie utożsamiali się ani z Żydami, ani z ich aspiracjami politycznymi. Ten dystans paradoksalnie przyczynił się do otwarcia bram ich miast dla wyznawców Chrystusa. Pella przyjęła chrześcijan uciekających z Jerozolimy podczas pierwszej wojny żydowskiej.
(za: Gość Niedzielny Nr 36/2003)