Starożytne miasto w Grecji, usytuowane na wąskim przesmyku między Peloponezem a częścią kontynentalną, na płaskowyżu rozciągającym się u podnóża góry Akrokorynt, wznoszącej się na wysokość około 600 m n.p.m.
W czasach Nowego Testamentu było stolicą rzymskiej prowincji Achai, odgrywało wielką rolę gospodarczą dzięki dwóm portom: Kenchry i Lechajon, pełniącym rolę łączników Wschodu z Zachodem. Kenchry, oddalone były od miasta o 13 kilometrów w kierunku wschodnim, leżały w Zatoce Sarońskiej.
Lechajon był położony w Zatoce Korynckiej, w odległości 2 kilometrów na zachód od miasta. Korynt miał też ambicje kulturalne. Spotykały się w nim religie greckie i bliskowschodnie.
Rozwinięty był tu kult Afrodyty, kwitła rozwiązłość. Św. Paweł przybył do Koryntu podczas drugiej podróży misyjnej i pracował w tym mieście około osiemnastu miesięcy (Dz 18,1-18).
Po opuszczeniu Koryntu napisał dwa obszerne listy, w których porządkuje wewnętrzne sprawy wspólnoty chrześcijan w Koryncie (1 Kor) i broni swego apostolskiego autorytetu (2 Kor).
(za: Gość Niedzielny Nr 3/2002)