Poza horyzont doczesności

Co  obiecuje Jerozolimie (i całemu Judzie) Bóg?

• obfitość wody i bujnej wegetacji – synonim braku trosk o utrzymanie
• uzdrowienie chorych
• brak zagrożenia ze strony dzikich zwierząt
• odpłatę dana wrogom Judy
• brak zagrożenia ze strony złych i głupich (i nieczystych, ale to pomińmy)
• powrót do domu tych, którzy z jakiegoś powodu opuścili swój kraj

Słowem? Po dniach klęski nadchodzi czas pokoju i radości.

Trzeba jednak pamiętać, że tego rodzaju proroctwa się nie spełniały.  Przynajmniej nie do końca. Owszem, po okresach trudnych nastawał dla Izraela jakiś lepszy czas, ale wcale nie idealny. Pojawiały się nowe problemy i nowe zagrożenia.Sielanki nie było. Dlatego trzeba widzieć tę zapowiedź przede wszystkim w perspektywie eschatologicznej. Kiedyś taki dzień pokoju i radości ostatecznie nadejdzie i się już nie skończy. Nie tylko dla Judy. Dla wszystkich, którzy są spadkobiercami obietnic danych Izraelowi. Dla wierzących w Jezusa Chrystusa.

Problemy, które mieli mieszkańcy Jerozolimy tamtego czasu bardzo przypominają nasze. My też troszczymy się o chleb powszedni, martwimy się chorobami, dokuczają nam może nie tyle dzikie zwierzęta, ale różne kataklizmy, powodzie, susze, huragany itd. My też bolejemy nad krzywdami, jakie uczynili nam ludzie źli, głupi czy nasi wrogowie. Nam też doskwiera, że nie jesteśmy u siebie, bo ten świat przez jego wielkich układany jest inaczej niż byśmy chcieli. Bóg przez Izajasza uczy, że choć wydaje się to czasem niemożliwe, kiedyś naprawdę nastanie taki dzień, że będzie lepiej. I tak już zostanie na zawsze.

Podobną wymowę ma też śpiewany po czytaniu Psalm responsoryjny…

2. Kontekst drugiego czytania Jk 5,7-10

List świętego Jakuba został napisany w perspektywie bliżej nieokreślonych doświadczeń, jakich chrześcijanie doznają w swoim życiu. Jego autor pisze o tym na samym początku (1, 2-4), a cały właściwie list jest jedną wielką odpowiedzią na różnorakie problemy jego adresatów. W tym kontekście padają pouczenia zawarte w drugim czytaniu tej niedzieli

Trwajcie cierpliwie, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik czeka wytrwale na cenny plon ziemi, dopóki nie spadnie deszcz wczesny i późny. Tak i wy bądźcie cierpliwi i umacniajcie serca wasze, bo przyjście Pana jest już bliskie.

Nie uskarżajcie się, bracia, jeden na drugiego, byście nie popadli pod sąd. Oto sędzia stoi przed drzwiami. Za przykład wytrwałości i cierpliwości weźcie, bracia, proroków, którzy przemawiali w imię Pańskie.

Przesłanie tego fragmentu jest jasne. Wszelkie trudności i uciążliwości chrześcijanie  mają cierpliwie znosić, bo bliskie jest już nadejście Sprawiedliwego Sędziego, Chrystusa. Wtedy i oni, podobnie jak rolnik otrzymuje nagrodę za swoja prace i cierpliwość w dniu żniwa, doczekają się nagrody za swoje cierpliwe trwanie w dobru.