Góra Oliwna

Na tej górze Jezus zakończył swą ziemską podróż, w czasie której objawił się ludziom. Czterdzieści dni po Zmartwychwstaniu Syn Człowieczy zrealizował do końca zamiary wskazane przez Ojca i udzielił ostatnich pouczeń wspólnocie chrześcijan, aby realizowali misję zaprowadzania Królestwa Bożego wśród ludzi. Tu możemy zawołać: Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał (Łk 2,14).

Wniebowstąpienie jest częścią misterium paschalnego. Jezus zakończył swą misję w Jerozolimie, wstępując w niebo. Wydarzenie to jest zarazem punktem wyjścia dla Jego uczniów, mających stać się świadkami i głosicielami uwielbionego Chrystusa, który wrócił do Ojca, aby zasiąść po Jego prawicy. Jezus zostawił uczniów, aby wrócić do Ojca.

Wniebowstąpienie Jezusa nie jest końcem Jego obecności wśród ludzi. Oznacza początek nowej formy bycia w świecie. Jezus, poprzez różne znaki, towarzyszy ewangelizacyjnej misji swych uczniów. Wniebowstąpienie kończy etap Jego widzialnej obecności na Ziemi; od tego momentu Pan jest obecny wśród nas na nowy sposób.

Otoczony chwałą Jezus jest wciąż obecny w świecie, działając w tych, którzy wierzą Jego Słowu i pozwalają Duchowi działać w ich wnętrzu. Jezus dał swym uczniom jasne i zawsze aktualne polecenie: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! (Mk 16,15). Musimy zrealizować to pragnienie Pana, aby wszyscy ludzie Go poznali i pokochali. On jest obecny wśród nas, towarzyszy nam i dokonuje zbawczych znaków. Możemy Go jednak dostrzec tylko oczami wiary.

Tradycja określająca miejsce Wniebowstąpienia Jezusa ustaliła się ostatecznie w IV wieku, kiedy to Pomenia, dama skoligacona z cesarzem Teodozjuszem, poleciła wybudować na Górze Oliwnej Imbomon (co oznacza „szczyt”). Budowla wznosi się na wysokości 808 m n.p.m. W VII wieku została zniszczona przez Persów.

Hiszpańska pątniczka Egeria zostawiła w roku 384 następujące świadectwo o tym miejscu: „Stąd około godziny szóstej zgromadzeni wchodzą, śpiewając hymny, tam, gdzie stoi Imbomon. Z tego miejsca Pan wstąpił do nieba”.

Obecne sanktuarium jest dziełem krzyżowców i znajduje się na górze Skopus, nieopodal Góry Oliwnej. Rozpościera się z niej widok na Morze Martwe i Pustynię Judzką. Budynek wznosi się na naturalnym podłożu góry, a zbudowany jest na planie ośmioboku. Mieszcząca się w nim aedicula była pierwotnie od góry otwarta.

Dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? (Dz 1,11) W epoce wypraw krzyżowych sanktuarium przeszło wiele przeobrażeń. Wybudowano tu wówczas klasztor powierzony kanonikom regularnym św. Augustyna. Wszystkie zabudowania zostały zniszczone w XIII wieku przez muzułmanów, z wyjątkiem części centralnej, z której według tradycji Jezus wzniósł się do nieba na oczach uczniów, zostawiając na jednym z kamieni ślad swej stopy.

Muzułmanie przykryli świątynię kopułą i zamienili ją w meczet, funkcjonujący do dziś. Chrześcijanie pragnący uczcić święte dla nich miejsce mają jednak możliwość wejścia na jego teren.

Fernando Perfetti, "Ziemia Święta, Pielgrzymując śladami Jezusa", Wydawnictwo M, Kraków 2014, s. 166-168.

***

Tekst pochodzi ze strony www.czasnabiblie.pl