Bóg Ojcem posyłającym Syna, aby nas pojednać ze Sobą. Ewangelia według św. Marka

Czy jest to jedyne miejsce w Ewangelii św. Marka, w którym autor rozwija temat Jezusa Syna Bożego?

Wszystkie wspomniane szczegóły związane ze chrztem Jezusa pozwalają określić bliżej znaczenie Jego słów i czynów, przedstawionych w kolejnych scenach Ewangelii św. Marka.

Ważne miejsce w całości Ewangelii św. Marka zajmuje opis przemienienia na górze (Mk 9,2-8). Pozwala wniknąć w tajemnicę Jezusa Syna Bożego. Jeżeli chcemy go zrozumieć, musimy najpierw zwrócić uwagę na historyczny kontekst wydarzenia. Opowiadanie o przemienieniu jest kontynuacją opisu o chrzcie nad Jordanem, ale widać w nim znacznie silniejsze wyakcentowanie chrystologiczne. Jest naturalnie wbudowane w ramy chrystologiczne Ewangelii św. Marka i dostosowane do właściwego Ewangeliście sposobu ukazywania reakcji apostołów na przejawy bosko-mesjańskiej świadomości Jezusa. Ogół ludzi coraz częściej odrzucał Mistrza z Nazaretu, gdyż chciał w Nim widzieć przywódcę ziemskiego i nacjonalistycznego. Pogardzali Nim także przywódcy narodu a natomiast szli za Nim wytrwale uczniowie, gdyż byli przekonani, że jest nie tylko zwykłym nauczycielem, jakich było wielu w Izraelu, ale Mesjaszem. Dlatego Jezus coraz więcej uwagi poświęcał na kształcenie uczniów.

Jesteśmy w centrum opisów Ewangelii św. Marka, a przemienienie jest objawieniem pośrednim między chrztem nad Jordanem a zjawieniami się Chrystusa po zmartwychwstaniu. Każda z tych scen inaugurowała nową fazę w odsłonięciu tajemnicy Jezusa. Obecnie rozpoczął się drugi, zasadniczy etap posłannictwa Mistrza z Nazaretu, prowadzący do odkupienia, które miało się dokonać na krzyżu. Chrystus zakończył właśnie działalność w Galilei i zmierzał do Jerozolimy, gdzie miał cierpieć i umrzeć. Ale trzeba w tym miejscu przypomnieć, że wyznanie Piotra, które nastąpiło wcześniej, było jeszcze niepełne (por. Mk 8,29). Szymon widział w Jezusie tylko Mesjasza. Natychmiast po jego wyznaniu Jezus pouczył apostołów o swoim cierpieniu i męce. Pierwsza zapowiedź męki i śmierci (Mk 8,31) była zatem korektą błędnego poglądu, który mógł się zrodzić. Chrystus chciał zapobiec temu, aby uczniowie, uznawszy w Nim Mesjasza pod Cezareą Filipową, nie poszli w kierunku interpretacji politycznej. O tym, że takie zagrożenie rzeczywiście było, możemy się przekonać z reakcji Piotra na pierwszą zapowiedź męki, którą usłyszał zaraz po swoim wyznaniu wiary (Mk 8,31-33). Według Jezusa niezrozumienie ucznia było powtórzeniem sytuacji kuszenia na pustyni.