U szczytu historii zbawienia

8. Ósme czytanie (epistoła) Rz 6, 3-11

List świętego Pawła do Rzymian poświęcony jest głownie tematowi darmowości zbawienia człowieka; zbawienia przez wiarę, nie dzięki jakimś uczynkom, które mogłyby dać zbawienie w dowód uznania zasług. W tym kontekście w szóstym jego rozdziale wywód Apostoła Narodów dotyka chrztu. I właśnie z tego miejsca pochodzi czytany w Wigilię Paschalną fragment. Nic dziwnego: w noc, w którą szczególnie szeroko otwiera się źródło chrztu świętego, w którą Kościół chrzci dorosłych, takiego wyjaśnienia bardzo potrzeba. Także tym, którzy chrzest przyjęli dawno temu.  Potrzeba wyjaśnienia związku tego sakramentu ze śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa. Część wyjaśnienia już padła: w trzecim czytaniu. Jak Izrael przeszedł przez Morze Czerwone do wolności, tak i chrześcijanin przez wodę chrztu przechodzi do krainy wolności dziecka Bożego. Teraz pora na mocniejsze powiązanie tego faktu ze śmiercią Jezusa.

• Pełny tekst czytania

Chyba nie trzeba tu jakiegoś wielkiego tłumaczenia. W chrzcie człowiek z Chrystusem umiera, by z Chrystusem powrócić do Nowego Życia. To nowa Pascha. Już nie przejścia przez morze z krainy niewoli do kraju wolności ale jest to przejście przez chrzest z niewoli grzechu do wolności dziecka Bożego. Chrzest  to przejście przez śmierć (Jezusa) ze śmierci grzechu do życia w łasce. Chrześcijanin przez wodę chrztu nie wchodzi prosto do nieba, podobnie jak Izrael po przejściu Morza Czerwonego jeszcze 40 lat wędrował po pustyni, ale niebo jest już dla chrześcijanina zarezerwowane. Jeśli nie zawróci z tej drogi, wejdzie do niego. Tak, chrzest daje zbawienny udział w śmierci Jezusa. Podobnie zresztą, jak Eucharystia...

Dla uczestnika Liturgii Wigilii Paschalnej to ważne przypomnienie. Umarłem, moje życie jest już teraz życiem w Bogu. Nie ma co przez grzech wracać do krainy niewoli. Jestem inny, jestem dzięki łasce chrztu nowy. Obdarowany nadzieją życia wiecznego...