Prolog

Prolog Janowy (1,1-18). Fragment książki "Ewangelia według świętego Jana, rozdziały 1-12. Nowy Komentarz Biblijny", który publikujemy za zgodą Wydawnictwa Edycja Świętego Pawła.

Prolog (1,1-18): Słowo Przedwieczne i Jego świadkowie

1Na początku było Słowo,
a Słowo było przed Bogiem,
i Słowo było Bogiem.

2Ono było na początku przed Bogiem.


3 Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co istniejea;

4w Nim było życie,
a życie byłob światłością ludzi

5a światłość w ciemności świeci
i ciemność jej nie ogarnęła.


6 Pojawił się człowiek wysłany od Boga - Jan mu było na imię:
7 przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości,
by wszyscy uwierzyli przez niego;

8nie był on światłością,
lecz [był], aby zaświadczyć o światłości;

9 Była światłość prawdziwa,
która oświeca każdego człowieka, przychodząc (lub: przychodzącego) na świat.

10Na świecie było,
a świat przez Nie powstał,
lecz świat Go nie poznał.

11 Przyszło na swoje,
a swoi Go nie przyjęli;


12ale tym wszystkim, którzy je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Boga,
tym, którzy wierzą w imię Jego -

13którzyc ani z krwi,
ani z woli ciała,
ani z decyzji męża,
ale z Boga są zrodzeni.


14A Słowo stało się ciałem
i mieszkało między nami,
i oglądaliśmy Jego chwalę,
chwalę jako Jednorodzonego od Ojca,
pełnego łaski i prawdy.


15Jan świadczy o Nim
i woła mówiąc: „Ten był, o którym powiedziałem:
Ten, który po mnie idzied,
jest przede mną,
gdyż był wcześniej ode mnie";

16Albowiem z Jego pełni wszyscyśmy otrzymali -
łaskę po łasce;

17bo Prawo zostało nadane przez Mojżesza,
łaska i prawda nastały przez Jezusa Chrystusa.

18Boga nikt nigdy nie widział;
Jednorodzony Bóge, który jest na łonie Ojca,
ten [nam] opowiedział.

 

a) Niektóre kodeksy (np. אc, K, X, Π, Ψ, 050, 063, f13, 33, 565, 1009, 1079, 1216, 1230, 1253, 1344, 1365, 1546, 1646), Merk i niektórzy egzegeci wyrażenie ho gegonen łączą ze zdaniem poprzednim ze względu na rytm, ale ze względu na sens. Aland, Nestle-Aland i wielu egzegetów łączy to wyrażenie z następnym zdaniem, tj. w. 4 .
b) Ponieważ w języku greckim po perfectum (gegonen) następuje czas teraźniejszy, dlatego niektóre świadectwa tekstualne (kodeks synaicki א, kodeks D, starożytne przekłady: ita, aur, b, c, e, f, ff2, q; syrc, copsa, fay) zamiast ēn mają estin. Tę lekcję przyjmuje M.-E. Boismard (Le Prologue, 24n). Na ogół egzegeci jako lekcję autentyczną przyjmują ēn jako poświadczoną przez większość świadectw tekstualnych. Ta lekcja harmonizuje z użyciem ēn w następnej linii.
c) Najbardziej dyskusyjna w prologu jest oryginalna lekcja w. 13. W świetle badań starożytnego przekazu tych wer­setów rodzi się pytanie, czy zrodzenie z Boga w tekście pierwotnym dotyczy wierzących (narodzenie duchowe), czy Je­zusa (narodzenie w czasie Słowa Przedwiecznego). Wszystkie rękopisy greckie, starożytne przekłady i większość Ojców Kościoła mają lekcję w liczbie mnogiej (hoi ouk egennēthēsan). Wychodząc jednak od starożytnej wersji łacińskiej (itb) w liczbie pojedynczej (qui natus est) i argumentacji Tertuliana, według której została ona zmieniona na liczbę mnogą przez gnostyków, współcześni egzegeci uważają, że pierwotna lekcja była w liczbie pojedynczej (hos ouk egennēthē) i mia­ła sens chrystologiczny. To zagadnienie szerzej omówimy w części dotyczącej tematyki historyczno-łiterackiej.
d) Kopiści usiłują wygładzić trudne sformułowanie w. 15. Tak np. kodeks synaicki א oraz niektórzy kopiści (np. B*, C*) opuszczają zdanie względne legōn: Houtos ēn hon eipon: Ho opisō mou erchomenos.
e) W świadectwach tekstualnych pojawiają się dwie formy wyrażenia: monogenēs theos i monogenēs hyios. Obydwie lekcje mają poważne świadectwa tekstualne. Lekcja pierwsza znajduje się w: P66, א* (korekty w synajskim), B, C*, L (ho monogenēs theos P75,אc, 33, copbo), syrp, hmg, ethro, Theodotus, Walentynianie, Diatessarona, Ireneuszlat 1/3, Klemens3/5, Orygenesgr.lat, Hilary, Dydym, Grzegorz z Nyssy, Epifaniusz, Hieronim i in.; za jej autentycznością ma przemawiać trudniejsza forma. Lekcja druga monogenēs hyios znajduje się w A, C3, H, Wsupp, X, Δ, Θ, Π, Ψ, 063, f1, f13, 28, 565, 700, 892, 1009, 1010, 1071, 1079, 1195, 1230, 1241, 1242, 1253, 1344, 1365, 1546, 1646, 2148, Byz.Lect, ita,aur,b,ce,f,ff2,1, vg, syrc, h, pal, arm, geo i liczni Ojcowie Kościoła; harmonizuje ona z chrystologią Janową. Niektóre manuskrypty zawierają pewne warianty obydwu lekcji, np. monogenēs hyios theou (itq) lub ho monogenēs (vgms, Diatessaron, Orygenes, Efrem, Cyryl Jerozolimski, Ambroży i in.). Aktualnie w wydaniach krytycznych za autentyczną przyjmuje się lekcję Jednorodzony Bóg, jako trudniejszą i stanowiącą inkluzję z J 1,1.

«« | « | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Ostatnio najczęściej czytane