Obmycie nóg uczniom

Od wersetu 12 następuje monolog Jezusa, w którym to wyjaśnia wcześniejszy gest. Można podzielić go na dwie sekcje: pierwsza – w. 12-15, druga w. 16-20.

Sekcja pierwsza ma na celu pouczyć o potrzebie służby braterskiej, wzorowanej na przykładzie Jezusa. Ta część monologu ma strukturę paralelizmu koncentrycznego:

A A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? (w. 12)

B Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „PANEM” i dobrze mówicie, bo nim jestem. (w. 13)

C Jeżeli więc, umyłem wam nogi, (w. 14a)

B’ Ja, PAN i Nauczyciel(w. 14b)

C’ to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. (w. 14c)

A’ Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem. (w. 15)

Natomiast druga sekcja kontynuuje niektóre mowy nauczyciela w odniesieniu do sługi i jego pana. Ma ona strukturę hiasmatyczną, w której początkowe słowa powracają w części finalnej. Jezus wychodząc od tego, który posyła (w. 16) w części finalnej (w. 20) znowu mówi o posłaniu. Natomiast w centrum znajduje się kolejne dwa razy czasownik wiedzieć(οιδα) (w. 17.18). Zobaczmy jak ilustruje się ta część:

A ZAPRAWDĘ, ZAPRAWDĘ, POWIADAM WAM: Sługa nie jest większy od swego PANA ani wysłannik od tego, KTÓRY GO POSŁAŁ. (w. 16)

B WIEDZĄC to będziecie błogosławieni, gdy według tego będziecie postępować. (w. 17)

B’ Nie mówię o was wszystkich. Ja WIEM, których wybrałem; lecz [potrzeba], aby się wypełniło Pismo: Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę. (w. 18)

C Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście, gdy się stanie, uwierzyli, że JA JESTEM. (w. 19)

A’ ZAPRAWDĘ, ZAPRAWDĘ, POWIADAM WAM: Kto przyjmuje tego, KTÓREGO JA POŚLĘ, Mnie przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, KTÓRY MNIE POSŁAŁ». (w. 20)

Wydaje się, że analiza budowy tekstu J 13, 1-20 zaproponowana przez S. A. Panimolle wyraźnie ukazuje, uwypuklając interesujące autora tematy, strukturę i zachodzące w niej zależności pomiędzy słownictwem i tematami w niej poruszanymi. Analiza ta uwypukla słownictwo i jedność tekstu, który wskazuje na świadomość Jezusa w pełnieniu woli Tego, który go posłał.