Poprosiliśmy więc Tytusa, aby, jak to już rozpoczął, tak też i dokonał tego dzieła miłosierdzia pośród was (2 Kor 8,6).

Wierni z Macedonii, o których pisze św. Paweł, byli otwarci na potrzeby bliźnich. Nie mieli obaw, że pomagając innym sami zubożeją. Więcej, pomagali ponad swoje możliwości.

Ten, kto chce uwiarygodnić swoją wiarę, nie może pozostać na poziomie wiedzy czy słów. Miłosierdzie słów nabiera bowiem wiarygodności przez miłosierdzie czynów, otwartych rąk i serca.

Okazuje się, że jeśli ktoś chce pomóc innym, zawsze znajdzie ku temu stosowną okazję. A kiedy obdarowuję innych, staję się odbiciem Bożej miłości. I wówczas dokonuje się wzajemna, błogosławiona wymiana – dając jednocześnie otrzymuję. 

Myśl papieża Franciszka

Ziarno naszych dobrych uczynków może wydawać się małe, a jednak wszystko, co jest dobre, należy do Boga i dlatego pokornie, powoli przynosi owoce. Pamiętajmy, że dobro zawsze wzrasta w sposób pokorny, ukryty, często niewidzialny (Anioł Pański, 15.06.2021).

Jednego Serca Jednego Ducha Serce wielkie nam daj - Jednego Serca Jednego Ducha 2013