Bliźniego jak siebie samego

W tym kontekście przesłanie pierwszego czytania jest jasne: Mojżesz nakazuje ludowi wrócić do Boga i słuchać Go. Konkretnie nie tyle słuchającym go, co zostawia swoisty testament dla ich potomków. Wyjaśnia też, że nie jest to wcale trudne; że nie przekracza to możliwości zwykłego człowieka. Bo to, czego żąda Bóg, jest w gruncie pragnieniem każdego z ludzi. Pragnieniem – jak mówi Mojżesz – ust i serca ludzkiego.

To ciekawe wskazania jest dziś bardzo aktualne. Nie tak dawno przetoczyła się przez Polskę dyskusja na temat istnienia prawa naturalnego. Okazuje się, że koncepcja ta nie jest wymysłem średniowiecznych filozofów i teologów. Ma swoje zakorzenienie w Biblii, a więc w całej tradycji judeochrześcijańskiej. Dla nas, chrześcijan jest to też ważne przypomnienie, że wypełnianie Bożego prawa wcale nie jest jakimś niezgodnym z ludzką naturą ciężarem, które trzeba nosić dla osiągnięcia zbawienia. Tak to niestety czasem sobie wyobrażamy i przedstawiamy innym. Wypełnianie Bożego prawa jest zgodne z najszczerszymi pragnieniami człowieka, pragnieniem dobra, sprawiedliwości i miłości.

2. Kontekst drugiego czytania Kol 1,15-20

List do Kolosan napisany przez św. Pawła jest zbiorem różnych pouczeń dla młodego Kościoła w Kolosach w Azji Mniejszej. Zawiera przede wszystkim pouczenia praktyczne dotyczące pewnych wypaczeń w duchowości członków młodej gminy. Nie brak w nim jednak i wskazań natury dogmatycznej, na których budując Paweł przedstawia owe wnioski bardziej praktyczne. Czytany tej niedzieli fragment jest właśnie tego typu wskazaniem.

Chrystus Jezus jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy to Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.

I On jest Głową Ciała – Kościoła. On jest Początkiem. Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. Zechciał bowiem Bóg, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego – i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.

W tekście Paweł przedstawia Chrystusa jako Pana całego Kosmosu, wszelkiego stworzenia. To przeciwstawienie się poglądowi, że Jezus jest jedynie jednym z wielu ważnych bytów duchowych. Tylko Jemu należy się cześć - tłumaczy Paweł. Tenże Pan jest też jednocześnie tym, który jedna z Bogiem zwaśnione z Nim przez grzech stworzenie.  Czyli Jezus jest tu przedstawiony jako Stwórca i jedyny Zbawiciel człowieka.

Oczywiście sam tekst jest bogatszy niż to upraszczające ujęcie. Bardziej szczegółowo można rzecz ująć jakoś tak.

• Chrystus jest Bogiem. Świadczą o tym pojęcia których użył na Jego określenie święty Paweł. Pierwsze, że Jezus jest obrazem Boga niewidzialnego, nie jest jeszcze wskazaniem na Jego bóstwo. Wszak człowiek też stworzony został na obraz i podobieństwo Boże. Na pewno jednak można już powiedzieć, że patrząc na Jezusa – obraz – człowiek może zobaczyć Boga pełniej, niż Go dostrzega w samym sobie, obrazie Boga zniekształconym przez grzech. Warto zauważyć: Jezus nie tyle uczy o Bogu, co przedstawia sobą Boga...
  
  Drugi tytuł – Pierworodny wobec każdego stworzenia –  już wyraźniej wskazuje na bóstwo Jezusa. Jezus nie jest nazwany stworzeniem, ale Pierworodnym, Pierwszym Zrodzonym wobec wszystkiego, co zostało stworzone.
  
  Wyraźnie już na bóstwo Jezusa wskazuje św. Paweł mówiąc o stworzeniu wszystkiego w Jezusie. Więcej, wszystko stworzone zostało przez Niego i dla Niego. I dalej, On jest przed wszystkim – wcale nie musi świadczyć o bóstwie – ale wszystko w Nim ma istnienie nasuwa już myśl, znaną bardziej z teologii dogmatycznej, że wszystko istnieje tylko dlatego, że istnieje On. Jezus nie jest więc jednym z wielu duchów, ale samym Bogiem. Ta prawda odróżnia nas np. od islamu, który widzi w Jezusie jednego z wielu proroków.