Dziecię nam się narodziło

To jedno z najpiękniejszych proroctw Starego Testamentu. Właśnie dlatego, że skierowane do ludzi „uciśnionych i wygłodzonych”; ludzi, którzy wpadając we „wściekłość zaczynają przeklinać swojego króla i Boga”; ludzi którzy czy to „podnosząc oczy ku niebu” czy to „parząc na ziemię”  widzą „tylko  utrapienie i ciemności i przygniatającą noc”; Do „upokorzonych”, których Bóg chce obdarzyć chwałą… To właśnie im Bóg obiecuje radość, koniec panoszenia się żołnierzy (tekst pogrubiony to opuszczony w czytaniu mszalnym wers 5) nastanie czasów pokoju, prawa i sprawiedliwości. Po latach zniewolenia – wolność. Po latach goryczy,  wstydu, ucisku i panoszenie się obcych  – radość, pokój, prawo, sprawiedliwość.

Te porządki – mówi Izajasz – zaprowadzi Dziecię, które zasiądzie na tronie Dawida. Że musi to być ktoś wyjątkowy, ktoś kto będzie kimś więcej niż tylko zwykłym potomkiem króla Dawida, świadczą tytuły, którymi będzie nazywany: „Przedziwny Doradca, Bóg Mocny Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju”. Bibliści widzą w tych czterech tytułach pięć przymiotów przyszłego Emmanuela „mądrość, boskość, wszechmoc, wieczność, pokojowe usposobienie”. Drugie, trzecie i czwarte na pewno nie pasuje do kogoś, kto byłby nawet najbardziej dobrym i szlachetnym człowiekiem. To proroctwo to sygnał: Emmanuel będzie kimś więcej niż człowiekiem…

Chrześcijanie widzą w tym dziecięciu narodzonego w judzkim Betlejem Jezusa. Ale… Czyż Izajasz nie mówił, że to dziecię narodzi się dla chwały „ziemi Zabulona i Neftalego”? Ano. Jezus urodził się w judzkim Betlejem. Ale swoje życie spędził w  „Galilei pogan”, jak ją nazywali uważający się za lepszych mieszkańcy Judy (nazywanej w czasach rzymskich Judeą) . To w Galilei Jezus rozpoczął swoją publiczną działalność i tam działy się Jego największe cuda. Zaiste, „naród kroczący w ciemności ujrzał światłość wielką”, „nad mieszkańcami kraju mroków zabłysło światło”…

Dlaczego ten temat pojawia się w noc Bożego Narodzenia? Sytuacja mieszkańców Zabulona i Neftalego to obraz sytuacji ludzkości po grzechu pierwszych rodziców. Nie ma już łatwego i pogodnego życia. Niesprawiedliwość, krzywdy, choroby, głód . Tak wygląda ludzkie życie niechybnie kończące się ostateczną klęską – śmiercią. Wygnany z raju człowiek – parafrazując Izajasza – „błąka się w kraju uciśniony i wygłodzony”, a będąc w takim stanie „wpada we wściekłość i przeklina swojego Boga; podniesie oczy w górę, potem popatrzy na ziemię: a oto tylko utrapienie i ciemności, i przygniatająca noc!”. Czy nadejdzie dzień, w którym potomek niewiasty (Ewy) zmiażdży głowę węża?

Jakże do wydarzenia narodzin Zbawiciela pasują słowa Izajasza: naród kroczący w ciemności ujrzał światłość wielką, nad mieszkańcami kraju mroków zabłysło światło... Jezus jest „Przedziwnym  Doradcą, Bogiem Mocnym, Odwiecznym Ojcem i Księciem Pokoju znacznie bardziej, niż oczekiwał Izrael. Jest nim dla całej pogrążonej w mroku ludzkości.....

A następujący po czytaniu Psalm 96 to pieśń radości ku czci Boga, który już nadchodzi by zaprowadzić swe sprawiedliwe rządy….