Całemu światu głoście Ewangelię (por. Mk 16, 15).
Świadectwo dawane Ewangelii jest wymogiem, który wyrasta z tajemnicy Kościoła. Dokonuje się ono mocą Ducha Świętego, który wzywa do pokornej i gorliwej misji głoszenia Dobrej Nowiny. Zapał misyjny rodzi się z bliskiego kontaktu ze Zmartwychwstałym, który – podobnie jak było to w życiu Szawła – potrafi pisać prosto na krzywych liniach ludzkiego życia. I z Bożą pomocą to, co po ludzku wydaje się nierealne, staje się faktem.
Pan posługuje się innymi, by pokazać, jaka jest wartość wspólnoty. Nikt nie żyje sam i nie zbawia się sam – do tego potrzebujemy wspólnoty ochrzczonych. Wśród nich Bóg wzbudza różne charyzmaty, by służyły dobru innych. W życiu wspólnoty Bóg korzystał z pomocy wielu wiernych Mu, jak Ananiasz, którym posłużył się, aby zrealizować swój zbawczy plan.
Myśl św. Jana Pawła II
Jednym z głównych celów misji jest gromadzenie ludu na słuchanie Ewangelii w braterskiej komunii, na modlitwie i Eucharystii (…) Misja, zanim jeszcze stanie się działaniem, jest świadectwem i promieniowaniem (Encyklika Redemptoris missio, 26).
Soul'n'VoicesCo złego może się stać przyjacielowi Chrystusa? Wszystkie przygody dobrze się skończą.
Nadchodzi dzień kary? Ale jak to? Za co? Jak Bóg może się gniewać? Jak śmie?
Dodaj swój komentarz »